ΑΡΓΥΡΗΣ - ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ ΜΑΘΕΣΗΣ
Γνωστά μέλη της Δημοκρατικής Κουλουριώτικης οικογενείας Μάθεση που έλαβαν μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι αρκετά, όπως ο Δαμανιανός, ο Νίκος που έγραψε μάλιστα και τραγούδι για τον Άρη Βελουχιώτη.
Σε αυτούς τους γενναίους ανθρώπους μαζί με το αίμα τους, ρέει από την ψυχή τους και η ΛΕΥΤΕΡΙΑ. Έτσι δεν θα μπορούσαν να λείψουν από το ύψιστο καθήκον, το κάλεσμα της πατρίδας.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι επέδωσε στον Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου στην Κηφισιά, τελεσίγραφο, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Ελληνικού Βασιλείου, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του για τη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική. Έπειτα απ’ την άρνηση του Ιωάννη Μεταξά (το γνωστό ΟΧΙ), ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν τις πολεμικές επιχειρήσεις εισβολής στην Ελλάδα. Ενώ παράλληλα ξεκίνησε η επιστράτευση των εφέδρων Ελλήνων με το Φ.Ε.Κ. 337 28ης Οκτωβρίου 1940.
Ήταν μια ηλιόλουστη, μια φθινοπωρινή Δευτέρα. Τότε η ύπαιθρος δεν είχε ραδιόφωνα ούτε και τηλέφωνα. Αγγελιοφόροι στρατιώτες ή χωροφύλακες έτρεχαν στα χωριά και τις κομωπόλεις να αναγγείλουν τον πόλεμο που μας κήρυξε η Ιταλία και τη γενική επιστράτευση από κλάσεως 1917 και νεωτέρων.
Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-41 (στην Ελλάδα αναφέρεται και ως Πόλεμος του '40 ή Έπος του '40) ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και συνασπισμού Ιταλίας με Αλβανίας, η οποία διήρκεσε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τις 31 Μαΐου 1941, όταν και ολοκληρώθηκε η κατάληψη της χώρας από τις Γερμανικές δυνάμεις, οι οποίες επιτέθηκαν στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941. Τη στιγμή της γερμανικής εισβολής, ο Ελληνικός στρατός είχε προελάσει στα Αλβανικά εδάφη, ως αποτέλεσμα της μέχρι τότε αποτελεσματικής αντιμετώπισης των Ιταλο-Αλβανικών δυνάμεων.
Το φθινόπωρο του 1941, συστηματικά οργανώθηκε στην Ελλάδα μαζική αντίσταση. Tο Σεπτέμβριο ιδρύθηκε το ‘’Eθνικό Aπελευθερωτικό Mέτωπο’’ (Ε.Α.Μ.), που συγκροτήθηκε από το Κ.Κ.Ε., με τη σύμπραξη άλλων, μικρότερων σοσιαλιστικών κομμάτων (Σ.Κ.Ε., Ε.Λ.Δ. και Α.Κ.Ε.) αλλά και μαζική συμμετοχή μη κομουνιστών πολιτών. Αποτέλεσε τη μαζικότερη αντιστασιακή οργάνωση της Kατοχής, συσπειρώνοντας γύρω της τους περισσότερους αντιστεκόμενους Έλληνες. Στόχοι του, όπως δηλωνόταν στο ιδρυτικό καταστατικό του, η οργάνωση της αντίστασης κατά του κατακτητή και η εξασφάλιση της δυνατότητας στον ελληνικό λαό να αποφανθεί για τον τρόπο της μεταπολεμικής του διακυβέρνησης. Το στρατιωτικό σκέλος του Ε.Α.Μ. αποτέλεσε ο ‘’Εθνικός Λαϊκός Aπελευθερωτικός Στρατός’’ (Ε.Λ.Α.Σ.), που η δράση του άρχισε το Φεβρουάριο του 1942, υπό την ουσιαστική καθοδήγηση του Θανάση Κλάρα, γνωστού με το ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης. Επίσημος στρατιωτικός του διοικητής αναδείχθηκε αργότερα ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης.
Βρισκόμαστε κάπου στο μέσο της χιτλερικής κατοχής και το αντάρτικο, με απόλυτα κυρίαρχη δύναμη τον ΕΛΑΣ, είχε ήδη φουντώσει απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας. Χιλιάδες νέοι και μεγαλύτεροι κατατάσσονται στην ψυχή του κινήματος.
(Θεσσαλονίκη 1923-Σαλαμίνα - 27 Φεβρουαρίου 1993).
Ο Αργύρης Μάθεσης ήταν γιος αξιωματικού Λιμενικού Σώματος, του Λάμπρου (Χαράλαμπου) Μάθεση και της Βασιλικής Γαρείου (Καραμούτσου). Έλαβε το όνομά του προπάππου του μεγάλου Σαλαμίνιου οπλαρχηγού Αργυρού Μάθεση. Στη βάφτισή του επίσης του δόθηκε από τον νονό και δεύτερο όνομα το ‘’Σίλβέστρος’’.
Υπήρξε σαν νέος φιλομαθής και κοινωνικός, που παρακολουθούσε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις πολιτικές εξελίξεις καθώς μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια με δημοκρατικούς ορίζοντες και φιλελεύθερες αρχές αυτός και τα άλλα πέντε αδέλφια του η Τασσώ, η Ελευθερία, ο Αλέξης, η Μαρία και η φωτεινή.
Στην Κατοχή, η μόνη οδό που του ανοιγόταν ζώντας και βλέποντας, τον εχθρό να υποδουλώνει, να αρπάζει το βιός, να καίει τα σπίτια τους και να σκοτώνει τους Έλληνες, ήταν να ενταχτεί μαζί με άλλους Σαλαμίνιους συνομήλικούς του στην ΕΠΟΝ. Εκεί μοίραζαν κρυφά προκηρύξεις, γράφοντας στους τοίχους συνθήματα και ενεργώντας πάντα με θάρρος προκαλώντας μικρά ή μεγάλα εμπόδια κατά των Γερμανικών κατοχικών δυνάμεων.
Με την εκκαθάριση όμως των Γερμανών στο νησί και τις συλλήψεις των μελών της ΕΠΟΝ, τον Μάϊο του 1943, κατέφυγε, μέσα από περιπέτειες και αρκετή τύχη στον Πειραιά, κατόπι στις Ερυθρές (Κριεκούκι) κι από εκεί στον Κιθαιρώνα (όμοια με τον προπάππου του τον Ήρωα τον συνονόματο Αργύρη Μάθεση που είχε βγει κι εκείνος κλεφτόπουλο στα βουνά κατά των Τούρκων) όπου κατατάχθηκε στο 34ο Σύνταγμα, Β΄Μεραρχία του ΕΛΑΣ και αργότερα στη Β΄Μεραρχία του ΕΛΑΝ Δ/σης Κορινθιακού, από όπου έλαβε και το απολυτήριό του στις 22 Φεβρουαρίου 1945.
Επιστρέφοντας στο νησί, με τις άσχημες πολιτικές εξελίξεις και τα Δεκεμβριανά, που τον γέμισαν απογοήτευση, παρέδωσε στο Αστυνομικό Τμήμα της Σαλαμίνας τη στολή και τα όπλα του. Εφόσον έκρινε ότι η αποστολή του ως ΕΛΛΗΝΑ στρατιώτου που μάχεται για την απελευθέρωση της πατρίδας του από τον ξένο εχθρό είχε τελειώσει. Έκτοτε ασχολήθηκε αποκλειστικά με το επάγγελμα του μηχανουργού κι εξελίχθηκε σε έναν ονομαστό και σπουδαίο τεχνίτη με κορυφαία στιγμή της καριέρας του την κατασκευή μηχανοκίνητων βαρούλκων (βίντζια) για το μάζεμα των δικτυών των αλιευτικών σκαφών, για το οποίο έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Νυμφεύθηκε την Ελένη Σωτηρίου Μπούτση με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Λάμπρο Μάθεση (ιερέα) και την Βασιλική Μάθεση. Οι αγώνες του στην Εθνική Αντίσταση 1941-1944 αναγνωρίστηκαν από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας το 1985 με την επίδοση των σχετικών εγγράφων και την απονομή τιμητικής σύνταξης.
Λεζάντα φωτογραφίας: Ο Αργύρης Μάθεσης στο κέντρο ανάμεσα στον Γιώργο Χάλαρη, που έπεσε ένδοξα το 1944 και τον Β. Οικονόμου, σε μια ανάπαυλα των επιχειρήσεων του 34ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου