Δόλια κι εθνικά μαγειρέματα.... λέει;

Δόλια εθνικά μαγειρέματα για την Ελλάδα λέει;

Μια Αυστραλή συμφοιτήτρια, φίλη, κάποτε μου είπε: «ότι στο παγκόσμιο χάρτη δεν μπόρεσε να διακρίνει το γεωγραφικό έδαφος της Ελλάδας.» Καθώς έχει ακούσει, διαβάσει τόσα πολλά και που την φανταζόταν διαφορετικά εδαφικά, δηλαδή, ίσως και μεγαλύτερη απ’ την Ήπειρο (σαν γεωγραφική έκταση), της Ωκεανίας.
Ήταν στο πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας…
Θυμάμαι, πως στη συνέχεια με ρώτησε αρκετά και μάλιστα με επιμονή για κάποιες κοινότητες που δρούσαν στην Αυστραλία. Δηλ. γιατί ενώ ήταν Ελληνικές, δεν το ανακοίνωναν, παρά έλεγαν μόνο «Μακεδονία», «Κρήτη»;
Ειλικρινά, τότε νεαρή κι εγώ, δεν ήταν εφικτό να γνώριζα τα δόλια μαγειρέματα που ετοιμαζόντουσαν κατά του Ελληνικού έθνους.
Πιθανολογώ, ότι τότε να της απάντησα, πως κάποιοι Έλληνες είναι και τοπικιστές ή, κάτι παρόμοιο σχετικά.
Σήμερα λυπάμαι για την τότε “άστοχη” νεανική μου απάντηση. Λυπάμαι που φεύγοντας από την Ελλάδα δεν είχα την σωστή ενημέρωση για όσα γινόντουσαν στην Αυστραλία, στο Καναδά και αλλού, υπέρ της εθνικής μας διάσπασης.
Η Ελλάδα, όπως πάντα, απολάμβανε τον “ηθελημένα ασυνείδητο ύπνο της” για τούτα τα άκρως σοβαρά εθνικά θέματα! Ακριβώς έτσι βρέθηκα απροετοίμαστη, μπροστά σε εθνικούς γόρδιους δεσμούς, και που φυσικά δεν θα ήμουν η πρώτη είτε η μόνη.
Την ίδια εποχή, (πριν ακόμη διαμελιστεί η Γιουγκοσλαβία σε κρατίδια), έμαθα πως σε πανεπιστήμιο της Μελβούρνης υπήρξε έδρα που διδασκόταν η Μακεδονική γλώσσα.
Η Μακεδονία ήξερα πως ήταν μόνο Ελληνική κι ότι ένα κομμάτι της βρισκόταν υπό κατοχή της Γιουγκοσλαβίας. Η εύλογη απορία, που εκπήγασε από το σοκ της έκπληξης ήταν βέβαια μεγάλη: «ποια ήταν η διαφορετική γλώσσα λοιπόν που δίδασκαν εκεί, -στη Μελβούρνη- πέρα της Ελληνικής γλώσσας;»
Ρώτησα στην αρχή τους Έλληνες για τη Μακεδονική γλώσσα, (που οι περισσότεροι βρέθηκαν στην Αυστραλία καθώς και σε άλλα κράτη, από τις αρχές του 1950, σαν μετανάστες για μια καλύτερη μοίρα, αφού η Ελλάδα ήταν οικονομικά κατεστραμμένη απ’ τους Γερμανούς με τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο). Πολλοί από τούτους δε, ήταν ανύπαρκτης σχολικής εκπαίδευση και με ελλιπείς γνώσεις για τα εθνικά. Δεν μου έδωσαν τις απαντήσεις που περίμενα.
Έγραψα στον πατέρα, τις αδελφές μου, μήπως είχαν ακούσει κάτι σχετικά;
Ο πατέρας γνώριζε ελάχιστα για τις βλέψεις του Τίτο. Ήταν λέει -το πολιτικό του όνειρο-, για να αποκτήσει λιμάνι στη Θεσσαλονίκη, και ο Τίτο μαγείρεψε ένα νέο κράτος που θα έβλεπε τη Μεσόγειο, -το κράτος των Σκοπίων-. Ενώ για την Κρήτη δεν γνώριζε τίποτε άλλο, πέρα απ’ ότι: «για τρία χρόνια σαν Κρητική Πολιτεία -πριν την επαναφέρει στις Ελληνικές ρίζες της ο Ελευθέριος Βενιζέλος- ήταν μια αυτόνομη επαρχία της οθωμανικής αυτοκρατορίας.»
Οι αδελφές μου αποδείχτηκαν αδαείς, για την αυτή διαφώτισή μου περί τα εθνικά…
Πέρασαν δεκαοκτώ χρόνια από τότε. Και είδα να σηκώνεται λάθρα (απ’ το πουθενά), ένα καινούργιο κράτος μέσα απ’ τα ξενόφερτα δόλια μαγειρέματα με το “ξεκοκάλισμα” της Ελλάδας. Έπεσε λοιπόν ο κύβος… Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας θα το πούνε ή κάπως έτσι, με το συνθετικό πάντως της Βόρειας…. γιατί η Νότια είναι Ελληνική… και τελικά το αποδεχτήκαμε λέει, με μια ελεύθερη μετάβαση προς ένα απατηλό όνειρο…
Σήμερα φοβάμαι, πως εκείνες οι ερωτήσεις της Αυστραλής συμφοιτήτριας/φίλης, για την γεωγραφική εδαφική ύπαρξη της Ελλάδας -στο παγκόσμιο χάρτη- και τις ξεχωριστές κοινότητες της «Μακεδονίας», της «Κρήτης»… να μην έχουν απλός ενημερωτική αξία. Έχουν ξεπεράσει κάθε Ελληνικό εθνικό όριο και ζητούν να σταθούν λέει… στα δικά τους πόδια!!!
Όσοι και να κραυγάζουν, όσο κι αν κραυγάσω, δεν ξέρω αν το υδροκέφαλο κράτος της Αθήνας ακούσει;
Μα όμως πρέπει να το πράξουμε, να το κάνω!
Κραυγάζω σε εσάς τους κυβερνόντες τον τόπο πρώτα, μετά στη μεγάλη ομάδα των ΜΜΕ, κατόπιν στους Έλληνες που λάθος προβάλλουν τα τοπικιστικά τους αισθήματα.
Είμαστε ήδη μέσα στο καζάνι που κάποιοι –πιθανών γνωστοί- δόλια μαγειρεύουν την ιστορική, την εθνική, την θρησκευτική και την εδαφική μας ταυτότητα.
Κάνουν πανηγύρι ήδη και θα μας τρατάρουν σαν κέρασμα στους καλεσμένους τους…
Κι εσείς, δυστυχώς δεν νοιώθετε το καυτό υγρό που μας βράζει στο παγκόσμιο καζάνι του δόλιου μαγειρέματος!
Μακάριοι απολαμβάνεται τα κυβερνητικά, τα διοικητικά και προσωπικά σας καθήκοντα.
Κραυγάζω: Δόλια εθνικά μαγειρέματα για την Ελλάδα λέει;