ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ΝΙΚΟΣ ΜΑΘΕΣΗΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ. (Τελευταίο)

Η Κατερίνα Γώγου στο παιδικό θέατρο.

Στίχοι Νίκου Μάθεση. Το "Ένας λεβέντης έσβησε" είναι το τελευταίο τραγούδι του Μάθεση που ηχογραφήθηκε. 

Στο σπίτι του Νίκου Κυριακού και της Μαρίκας Μάθεση, στο  Βοτανικό, τακτικά μπαινόβγαιναν  ο Πέτρος Κυριακός, ο Νίκος Μάθεσης και άλλοι της Τέχνης όπως: η Σοφία Βέμπο, η Άννα και η Μαρία Καλουτά και αρκετοί πρωτοπόροι του ρεμπέτικου τραγουδιού (φίλοι, καλεσμένοι του Πέτραν και του Τρελάκια).

Εδώ, θα πρέπει να αναφερθώ σ’ ένα ανέκδοτο της οικογένειας: Ο πατέρας της Μαρίκας,  Ανδρέας (θείος του Νίκου Μάθεση), δεν ήθελε να πηγαίνει στο σπίτι ο Τρελάκιας, όταν αυτός δεν ήταν εκεί. Έτσι, είχε δώσει εντολή στη γυναίκα του Άννα και στο γαμπρό του Νίκο Κυριακό, να μην το δέχονται (αυτονόητοι οι λόγοι)… Κάποιο ξημέρωμα όμως, ο Μάθεσης χτύπησε την πόρτα. Του άνοιξε η μητέρα της Μαρίκας και είδε πέντε-έξη άνδρες σε κακά χάλια μαζί με τον Νίκο Μάθεση, λέγοντάς της πως: ‘’τους κυνηγάν οι πολισμάνοι’’. Η Άννα, έντρομη τους έβαλε (έκρυψε) στο υπόγειο μέχρι να φύγει ο άντρας της. Το πρωί όμως, η ‘’παρέα του υπογείου’’ άναψαν το τσιγαριλίκι τους και επειδή τότε τα πατώματα ήταν ξύλινα, τα ντουμάνια από το τσιγαριλίκι, έφτασαν μέχρι επάνω. Η φουκαριάρα η Άννα (άβγαλτη, χριστιανή γυναίκα από παλιά γνωστή Αθηναϊκή οικογένεια), άρχισε να σταυροκοπιέται νομίζοντας πως είχαν ανάψει λιβάνι στο υπόγειο και λέει της κόρη της: ‘’Δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει πιάσει τον πατέρα σας με αυτό το άγιο παιδί (εννοώντας τον Τρελάκια);  Βλέπεις και μόνη σου πόσο χριστιανός είναι. Άναψαν λιβάνι για να κάνουν την πρωινή προσευχή τους!!!’’

Η Μαρίκα, όπως ήταν φυσικό δεν την έβγαλε από την ‘’πλάνη’’ της και αυτό το γεγονός έμεινε στην οικογένεια για να θυμόμαστε, κάπου-κάπου να γελάμε για την αθώα γιαγιά μας και τις ‘’τσαχπινιές’’ του Νίκου…

Το 1940, η Μαρίκα Κυριακού, βαπτίζει την κόρη του Γώγου, την Κατερίνα.                            

Η Κατερίνα από μωρό γνωρίζει τον καλλιτεχνικό κόσμο (αιτία η νονά της) και ήταν πολύ φυσικό να μαγευτεί και να την "κλέψει" το καλλιτεχνικό στερέωμα, παιδικό θέατρο, σχολή χορού, Δραματική σχολή θεάτρου.

Έτσι για τους περισσότερους, η Κατερίνα Γώγου είναι γνωστή σαν μια καλή ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου. Δηλαδή η εικόνα του χαριτωμένου, ατίθασου, τσαμπουκαλεμένου τρελοκόριτσου είναι αποτυπωμένη στις ελληνικές ταινίες, κυρίως της Φίνος Φιλμ, αλλά και στη μνήμη των Ελλήνων.          

Όμως η Κατερίνα, υπήρξε η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της. Μια ποιήτρια που έγραφε για να μην εκραγεί, που είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν πάνω απ' όλα αληθινοί.
Όπως έχει ειπωθεί " Η Κατερίνα, αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση. Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη μια εποχή που οι άλλοι "ποιητές" έκαναν δημόσιες σχέσεις. Αυτή όμως πάνω απ' όλα ήταν η ίδια ποίηση..."

Και το πιο τραγικό… Η Κατερίνα στις 3 Οκτώβρη του 1993, άφησε το μάταιο κόσμο μας, μέσα στο σπίτι που έζησε και η νονά της!!!

Θα μπορούσα να γράψω σελίδες ατελείωτες για αυτούς, τους τρεις αυθεντικούς πρωτοπόρους Έλληνες που έθεσαν έντονο το στίγμα τους στο πολιτισμό μας.

Εν καιρώ…