ΗΡΩΙΔΑ ΜΑΝΑ ΕΛΛΑΣ

Αφορμή για το άρθρο στάθηκε η χθεσινή επέτειος της 28^ης Οκτώβρη. Καθώς ξαναθυμήθηκα τις γενναίες Ηπειρώτισσες να μεταφέρουν –οι πιο πολλές ξυπόλητες κι ελάχιστες με κατασχισμένα γουρουνοτσάρουχα- στις πλάτες τους βαριά πυρομαχικά στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου για τον ελληνικό στρατό που πολεμούσε τους Ιταλούς τον χειμώνα 1940-1941!

Εκεί που θυμόμουν την ανδρεία αυτών των γυναικών, αναρωτήθηκα: σαν κατάφερναν οι σημερινές Ελληνίδες να πράξουν τις ίδιες ηρωικές πράξεις;  Κι ο νους, μου έδωκε γρήγορα την απάντηση με τις δυο σύγχρονες γυναίκες της Ελλάδας που δικαίωναν τον τίτλο ‘’ΗΡΩΙΔΑ ΜΑΝΑ ΕΛΛΑΣ’’.   
Η Δέσποινα Αχλαδιώτη και η Βασιλική Λαμπρίδου-Φωτάκη, ή, αλλιώς Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ, και Η ΚΥΡΑ ΤΩΝ ΜΑΡΑΣΙΩΝ!

Η ΚΥΡΑ ΤΩΝ ΜΑΡΑΣΙΩΝ

Ας ξεκινήσω από την Κυρά των Μαρασίων.

Στον οικισμό Μαράσια Έβρου, η αυλή του τελευταίου σπιτιού (της Κυράς Βασιλικής) βρίσκεται στα συρματοπλέγματα των συνόρων, που χωρίζουν την Ελλάδα με την Τουρκία, κοντά στο ακριτικό φυλάκιο.

Κάθε πρωί, από το 1962 μέχρι τον θάνατό της το 2011, η Κυρά των Μαρασίων (επί 50 χρόνια συνεχώς) ύψωνε την Ελληνική σημαία στην αυλή του χαμόσπιτου της, στην εσχατιά της ελληνικής επικράτειας όπου ‘’φυλούσε Θερμοπύλες’’. Διότι αγωνιούσε η ηρωίδα γερόντισσα, μη γίνει κάνα ‘’λάθος’’ και χαθεί σπιθαμή ελληνικού εδάφους. Και σαν τη ρωτούσαν αν χρειάζεται κάτι, απαντούσε: μια καινούργια σημαία, γιατί το πανί σκίζεται εύκολα από τη μανία του ανέμου.

Δεν ήταν βέβαια μόνο η λατρεία της για την σημαία και το ελληνικό έδαφος. Η γυναίκα αυτή, στην διάρκεια των πενήντα χρόνων της παρουσίας της εκεί, είχε αγκαλιάσει τους Έλληνες στρατιώτες του ακριτικού φυλακίου. Τους μαγείρευε, τους έπλενε τα ρούχα, τους συμπαραστεκόταν στις αρρώστιες, τους άκουγε, τους συμβούλευε, τους μάλωνε σαν μάνα. Τα ‘’παιδιά’’ μου έλεγε και το εννοούσε με ακάματες εθελοντισμού πράξεις ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ...

Η περήφανη γερόντισσα, η Κυρά των Μαρασίων, έχει βραβευτεί από τον Στρατό και την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά της στην πατρίδα, ενώ αποτέλεσε το τιμώμενο πρόσωπο στο 16ο Πανελλήνιο Συνέδριο του Δικτύου Εκλεγμένων Γυναικών Α' και Β΄ βαθμού Αυτοδιοίκησης "Η Αθηνά".
Γεννήθηκε στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης το 1904 και πέθανε στα Μαράσια του Έβρου το καλοκαίρι του 2011.

Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ

Η δεύτερη και πολυτιμότατη ηρωίδα είναι η Κυρά της Ρω.

Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών, το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944, για τις ‘’προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της’’, καθώς ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας.

Η Δέσποινα Αχλαδιώτη (όπως είναι το όνομα της) εγκαταστάθηκε το 1927 μαζί με τον άντρα της και τα λιγοστά κατσίκια τους μόνιμα στη βραχονησίδα της Ρω, νοτιοδυτικά του Καστελόριζου, απέναντι από τις τουρκικές ακτές. Το 1940 πεθαίνει ο Κώστας Αχλαδιώτης και φέρνει η Κυρά Δέσποινα στο νησί, την τυφλή μάνα της. Έκτοτε οι δύο γυναίκες ζούνε την αντάρα, τα δεινά του πολέμου και της διπλής κατοχής (Ιταλικής-Γερμανικής) ολομόναχες επάνω στον ξερόβραχο της Ρω.

Τότε προσέφερε της υπηρεσίες της σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με "δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά", όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.

Μέχρι τον Μάιο του 1982 που πέθανε, κατοικούσε μόνη και ύψωνε την Ελληνική σημαία στη ξερόνησο της Ρω.