0 + ΚΑΤΙ…!

Το πρώτο ευχητήριο μήνυμα που δεχόμουν τις παλαιότερες χρονιές ήταν πάντα το δικό σας.

Τότε, ήταν σαν να άνοιγε ένα γιορτάσι που κρατούσε πάρα πολλές ημέρες γιατί με τύλιγε της γονικής αγάπης σας η θετική αύρα.

Κάθε φορά, μου υπενθυμίζεται τι διαφορά από την τιμή στη γενέθλιο ημέρα: –Eίναι εθνικές γιορτές αυτές, λέγατε…  Κι αρχίζατε να εξηγείτε πως εμείς οι χριστιανοί γιορτάζουμε με ιδιαίτερη ευλάβεια τον είτε την ονοματοθέτη Άγιο/Αγία που φέρουμε το όνομα.

Έτσι, συνήθως αφημένη στο ακουστικό, να σας ακούω, θαύμαζα την ακούραστη υπομονή σας που με νουθετούσε στην Ορθόδοξη πίστη μας.  

Κι εγώ χαρούμενη που σας είχα όλο-δικούς μου εκείνες τις στιγμές και να μου δωρίζεται ευχές ψυχής, σας πείραζα ρωτώντας σας: -Γιατί με πήρατε τηλέφωνο πρωί-πρωί να μου ευχηθείτε για τα γενέθλια μου αφού τούτες είναι εθνικές γιορτές;

Βρίσκατε την απάντηση αμέσως: -Ο γονιός πάντα ψάχνει ευκαιρίες για να ευχηθεί στα παιδιά του!

Σήμερα στα 0 + κάτι, δεν θα με καλέσετε, είμαι σίγουρη όμως πως τις ευχές θα τις στείλετε με τον δικό σας τρόπο…

Αχ, δικοί μου ΑΓΓΕΛΟΙ πόσο μου λείπετε!!!