ΚΙΟΤΗΔΕΣ - ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ

Πηγή εικόνας: http://voltastoneiro.blogspot.gr/2009/01/blog-post.html

Δυο ρότες στο κοινωνικό ταξίδι του καθενός μας -της ζωής και της πατρίδας- θα μας χαρακτηρίσουν στο τέλος. Η πλεύση της εθελοθυσίας για την πατρίδα είτε ο πλους της εγωλατρίας που οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στην αισχρή προδοσία.

Ως εξής και οι δυο πλεύσεις έχουν σαφέστατα τα άλλοθι τους, ώστε, έτσι να αιτιολογούμε την όποια επιλογή μας. Ενώ αποδεικνύεται, ιδικά τον τελευταίο καιρό ό,τι το να είσαι προδότης τελικά είναι συνειδητό ‘’χάρισμα’’. Όχι, βέβαια και πως η επιλογή αυτή εγκυμονεί τίποτα σοβαρούς κινδύνους στους σύγχρονους κιοτήδες. Εν αντιθέσει με τους πατριώτες όπου πάντα το άδολο αίσθημα για τη πατρίδα γένεται μέγγενη και τους συνθλίβει γιατί μάθανε να αγαπάνε, να θυσιάζονται για τον τόπο τους.

Ωστόσο, όποια πορεία από τούτες τις δυο κι αν ακολουθήσει ο άνθρωπος έχει προηγηθεί ήδη μια κοινωνική ψυχολογική προετοιμασία χρόνων. Έχει βουτηχτεί ο εγκέφαλος στα διάφορα φίλτρα πρωτοτύπων και θεωρεί σύνηθες την επιλογή της ρότας που ακολουθεί.

Τις περισσότερες φορές οι κιοτήδες εξέρχονται από τα μεγάλα ‘’τζάκια’’, ετούτο έχει την δικαιολογία του: στο ότι έμαθαν να είναι δέσμιοι του υλικού πλούτου τους, είτε της κοινωνικής θέσης που κατέχουν κι όχι της ελευθερίας του εαυτού τους και κατ’ επέκταση την ελευθερία της πατρίδας. Να, γιατί οι ήρωες βγαίνουν από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα! Διότι το σπίτι τους, το πρότυπό τους είναι η πατρίδα που σκέπη έχει τον Θεό.

Έτσι, βλέπουμε πως το 1821 εκείνοι που επαναστάτησαν, ήσαν οι ραγιάδες και από αυτούς εξήρθαν οι πατριώτες, οι ήρωες. Ενώ οι προύχοντες καθώς ήταν καταβολεμένοι ακολουθούσαν σε κοινή πλεύση με τον τούρκο κατακτητή! Δεν είχαν άλλωστε κάποιο λόγο να επαναστατήσουν. Οι ραγιάδες όμως, που η απάνθρωπη φορολογία των προεχόντων και των τούρκων, όπου τους είχε μετατρέψει σε χριστιανικές μηχανές παραγωγής ισλαμικού πλουτισμού, με μοναδικά όπλα την πίστη τους στην πατρίδα και τον Χριστό έκαναν τα γιουρούσια τους ώστε ελευθέρωσαν την Ελλάδα και την πίστη μας.  

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός, στις 25 του Μάρτη να τιμάμε τους πατριώτες που συνέπραξαν στην απελευθέρωση της χώρας. Διότι την 25^η Μάρτη, από παλιά, γιορτάζαμε την αναγγελία για την γέννηση ενός κοινωνικά ταπεινού, ενός ραγιά της μεγάλης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας: του Ιησού Χριστού, του πνευματικού ελευθερωτή μας. Ώστε έτσι ταυτόχρονα να εξυμνούμε και τους καταφρονεμένους ραγιάδες της οθωμανικής αυτοκρατορίας: τους ήρωες πατριώτες, τους απελευθερωτές της Ελλάδα μας.