Πατέρα.

Όσο περνά ο καιρός, τόσο μου λείπεις πιο πολύ Πατέρα!

Έχουν περάσει ήδη δεκατρία χρόνια που έχεις φύγει για τους άλλους κόσμους, όμως η ενέργεια των έργων και των λόγων σου με ακολουθεί σε κάθε σκέψη.

Δεν με είχες τιμωρήσει ποτέ (γινόσουν ολοκαύτωμα για τα παιδιά σου).

Ποτέ δεν μου έλειψε τίποτε (εκείνες τις δύσκολες εποχές, Εσύ έκανες δυο και τρεις δουλειές για έχουμε μια ευπρεπισμένη, ουσιαστική ζωή)!

Είχες το τάλαντο του ζωγράφου/εικονογράφου, καθώς το είχες εκπαιδεύσει άριστα κοντά στο μεγάλο Φώτη Κόντογλου και που το θυσίασες στον ‘’ερασιτεχνισμό’’ γιατί στο επέβαλε η συνείδηση του Πατέρα!   

Ήσουν ο θεμέλιος λίθος της οικογένειάς μας και παρέμεινες ο συγκεκριμένος λίθος εώς το τέλος της γήινης ζωής σου.

Σήμερα (21/5), θα γιόρταζες, εάν ήσουν κοντά μας, όμως είμαι σίγουρη ότι βιώνεις το Αιώνιο Φως όπως εκείνοι που πέρασαν από τούτη τη πρόσκαιρη ζωή και άφησαν το θετικό τους στίγμα για να τους μνημονεύει για πάρα πολλά χρόνια.

Πατέρα σε αγαπώ κάθε ημέρα όλο και πιο πολύ!