Το ‘’μυητικό’’ χριστιανικό έθιμο το θέλει… (Θεοφάνεια).

Να αγιάζονται κάθε χρόνο, τα παντός είδους νερά (λίμνες, ποτάμια, θάλασσα, υδραγωγεία κ.τ.λ.) και παντός καιρού. Να ‘’ καταδύεται’’ ο Σταυρός (που στη προκειμένη περίπτωση αντιπροσωπεύει τον Ι. Χριστό), ώστε με τις ψαλλόμενες ιδικές προσευχές να καθαρίζονται από πάσης αρνητικής ενέργειας. Καθώς η ονομασία της εορτής του ουσιαστικού λατρευτικού μέρους της αυτής θρησκείας το αποκαλύπτει: ‘’Θεός+ φανερώθηκε’’.

Στις πρώτες χριστιανικές Εκκλησίες τη γιορτή των Θεοφανείων, γινόταν οι μυήσεις (με το βάπτισμα στο νερό) των νεοφώτιστων… Προς ανάμνηση του θαύματος της φανερώσεως του Τριαδικού Θεού. Διότι τη στιγμή που ο Ιησούς μπήκε στα νερά του Ιορδάνη και άνοιξαν οι ουρανοί παρουσιάστηκε ‘’εν πλήρη δόξα’’ ο Τριαδικός Θεός στα παραβρισκόμενα πλήθη. Ο Ενανθρωπήσας Λόγος καθώς βρίσκονταν στα ιορδάνεια νάματα, το Άγιο Πνεύμα κατέβαινε ‘’ωσεί περιστερά’’ (Ματθ.3:16) και από τον ανοιγμένο ουρανό ακούστηκε η φωνή του Πατέρα ‘’ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα’’ (Ματθ.3:16,17).

Έτσι, η είσοδος του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό διέλυσε τα πνευματικά σκοτάδια του πτωτικού παρελθόντος, γιατί έγινε ο Ίδιος το ‘’φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον’’(Ιωάν.1:9). Παρά τα Θεοφάνια ‘’εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας’’ (Ιωάν.1:14).

Γι' αυτό και οι πρώτοι χριστιανοί ονόμασαν τη μεγάλη αυτή εορτή ‘’Φώτα’’ και μάλιστα η αρχαία Εκκλησία πραγματοποιούσε την ημέρα αυτή τις βαπτίσεις –εν τύπο των αρχαίων μυήσεως- των κατηχουμένων, τις οποίες ονόμαζε φωτισμούς! Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που ο υμνογράφος της μεγάλης εορτής προτρέπει: ‘’Δεύτε λάβετε πάντες Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα συνέσεως, Πνεύμα φόβου Θεού, του επιφανέντος Χριστού’’ (τροπ. Μ. Αγιασμού).

Μια άλλη σημαντική παράμετρος της εορτής των Θεοφανίων είναι ο καθαγιασμός της φύσεως. Η κάθοδος του Χριστού στα ιορδάνεια ρείθρα σημαίνει τον καθαγιασμό του υγρού στοιχείου, που είναι η βάση της ζωής σε ολόκληρη τη δημιουργία και κατ' επέκταση ο καθαγιασμός ολόκληρης της κτίσεως, η οποία εξαιτίας της ανθρώπινης αμαρτίας ‘’συστενάζει και συνωδύνει άχρι του νυν’’ (Ρωμ.8:22).

Έως εδώ, λογικά, κανένα πρόβλημα.

Έλα μου ντε, όμως, που αυτή η όντως τεράστιας σημασίας χριστιανική γιορτή (καθώς συνδέει τις παλαιές θρησκείες με την χριστιανοσύνη) έχει καταντήσει ένα υποχρεωτικό πανηγύρι άνευ ουσίας στη σύγχρονη εποχή μας!

Τεκμηριώνοντας έτσι τις παντός είδους εκπτώσεις και διαβρώσεις που έχουμε υποστεί σαν ανθρώπινες πνευματικές μονάδες, σαν κοινωνία και σαν θρησκευόμενα όντα!

Τα Θεοφάνεια είναι μια από τις μεγαλύτερες εορτές της αρχαιότητος και είναι η παλαιότερη χριστιανική γιορτή. Ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν ότι καθιερώθηκε νωρίτερα από το 140 μ.Χ. από τον ‘’Γνωστικό’’ Βασιλείδη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η καθιέρωσή της δεν είναι επίσης άμοιρη με την λατρευτική εορτή του χειμερινού ηλιοστασίου των αρχαίων, η οποία λατρευόταν την ίδια ημερομηνία. Ο Ιερός Χρυσόστομος παραδέχεται και περιγράφει την εορτή ως αρχαία πανήγυρης…