Πώς να την ονομάσεις αυτήν την παλιοκατάσταση;

Πηγή εικόνας:http://artagoni.pblogs.gr/tags/astegoi-gr.html



Θυμάμαι και προβληματίζομαι πάλι. Θυμάμαι το μυθιστόρημα “Billa Miseria tambien es América” όπου ο πολλή καλός Αργεντινός δημοσιογράφος/μυθιστοριογράφος Bernardo Verbitsky, μέσα εκεί δίνει μια ντοκουμενταρισμένη άποψη για τον κόσμο που στοιβάχτηκε (σπρωγμένος από τους οικονομικούς δολοφόνους) στις παραγκουπόλεις με στόχο την φρούδα ελπίδα για ένα καλλίτερο αύριο.
Συγκρίνω μοιραία τις καταστάσεις των villas miserias με τις Αθηναϊκές πλατείες και τις άλλες πλατείες είτε πάρκα ή γέφυρες των Ελληνικών μεγαλουπόλεων και κυριολεκτικά τρελαίνομαι η γυναίκα!
Τώρα, λογικά θα μου αντιπαραθέσεις την εξής αιτιολογία: άλλο κράτος η Αργεντινή κι άλλη χώρα η Ελλάδα. Ναι, ναι και εγώ θα πρέπει να παραδεχτώ πως έχεις δίκιο αναγνώστη μου…
Στην Αργεντινή τα χρηματανθρωπάρια, οι οικονομικοί δολοφόνοι, δημιουργούσαν πρώτα τα ‘’villas miserias’’. Δηλαδή, τις πόλεις της μιζέριας εντός των πόλεων, που επί το πλείστον βρίσκονται γύρω από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Καθώς έτσι, ο λαός έπρεπε, (και συνέφερε τους εμπόρους του χρήματος), να συσπειρωθεί σε παραγκουπόλεις, να αποχαυνωθεί ώστε να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει απλά μέσα στη κιμαδομηχανή της μιζέριας του αποδεκατισμένος από τις ουσίες, την χρεοκοπία, τη παρανομία και τα πάμπολλα σεξουαλικά ή μη νοσήματα.
Ενώ, σήμερα στην Ελλάδα το σχέδιο των οικονομικών δολοφόνων, δεν φαίνεται να είναι οι πλατείες των Ελληνικών μεγαλουπόλεων, που όπως και να το κάνουμε, φιλοξενούν πιο ‘’sik’’ ανθρώπινες υπάρξεις και καταστάσεις… Χαρτόκουτα, στοίβες από παλιές εφημερίδες, τσουβάλια, βρώμικες από αίμα και ακαθαρσίες ανθρώπων κουβέρτες. Είναι η καθημερινή εικόνα των περίπου 28.000 χιλιάδων Ελλήνων νέο-αστέγων και που πολλές φορές κονταροχτυπιόνται αναμεταξύ τους για μια πιο ειδυλλιακή γωνιά ή ένα παγκάκι της ελληνικής πραγματικότητας…
Σε λίγο θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, τι άραγε έχουμε να ευχηθούμε στις νεοεμφανιζόμενες κοινότητες της ελληνικής μιζέριας;
Μάλλον θα ακουστεί: ‘’Άντε λοιπόν στην υγειά σας κορόιδα… Όλα στο βωμό του κέρδους!’’
Όχι, σε παρακαλώ, μην με κατηγορείς κιόλας σαν κυνική, για την συγκεκριμένη ευχή που σίγουρα κάποιοι θα ανταλλάσουν στα ευρωπαϊκά “sale” και στις τροπικές παραλίες που θα περνούν τις γιορτάσιμες ημέρες τους… Σε βάρος βέβαια, της μιζέριας χιλιάδων συνανθρώπων μας!
Και προβληματίζομαι η δόλια πώς: να την ονομάσεις αυτήν την δημιουργηθήσα παλιοκατάσταση;