Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Τα Μέγαρα στα επαναστατικά χρόνια 1770-1878 (Μέρος 4ον).

Οι σύγχρονοι ιστορικοί, αλλά και οι αρχαιότεροι, έδειξαν μια τάση μεγαλύτερου ενδιαφέροντος για κάποιες απ’ τις νικηφόρες μάχες, καθώς έγραφαν την ελληνική ιστορία. Αποσιώπησαν –επικίνδυνα- έως και μέχρι εκείνο το σημείο, όπου μπορούν να ξεχαστούν εξίσου σημαντικές μάχες και που ολοκληρωτικά παγίωναν την ελευθερία των Ελλήνων με τη νίκη τους. Πχ . Όλοι γνωρίζουμε τη ναυμαχία της Σαλαμίνας και τη νικηφόρα έκβασή της υπέρ των Ελλήνων που έγινε στις 22 του Σεπτέμβρη το 480 π.Χ. Όμως, εάν αμέσως τον επόμενο χρόνο, το καλοκαίρι του 479 π.Χ, δεν γινόταν η μάχη των Πλαταιών, πιθανών, η πορεία της ιστορίας για την Ελλάδα να ήταν διαφορετική. Στη μάχη εκείνη, αντίπαλοι ήταν οι ελληνικές πόλεις-κράτη (συμπεριλαμβανομένων των Μεγάρων ,της Σπάρτης, της Αθήνας και της Κορίνθου) κατά της Περσία του Ξέρξη Α'. Κυριολεκτικά αποδεκατίζοντας τον περσικό στρατό και σκοτώνοντας τον Μαρδόνιο. Μετά από τη μεγαλειώδη αυτή μάχη των Πλαταιών, οι Έλληνες πήραν το πλεονέκτημα και ξεκίνησε μια νέα φάση των Περσικών πολέμων. Αν και είχε μεγάλη σημασία η νίκη στις Πλαταιές, η μάχη δεν έγινε τόσο γνωστή όπως η νίκη των Αθηναίων στη Μάχη του Μαραθώνα, ή, την ήττα των Ελλήνων στις Θερμοπύλες. Και για την ιστορία, στη μάχη των Πλαταιών, τα Μέγαρα αντιπροσωπευόντουσαν από 3.000 Μεγαρείς.
Ακριβώς την ίδια ιστορική ‘’αποσιώπηση’’ συναντούμε στις ‘’άγνωστες’’ και τις πρώτες επαναστατικές κινήσεις που έγιναν απ’ τους κατοίκους των Μεγάλων Δερβενιών που έριξαν τη σπίθα για να φουντώσει ο ξεσηκωμός των μέχρι τότε ραγιάδων Ελλήνων.
Οι Δερβενοχωρίτες υπήρξαν οι πρωταγωνιστές στην πολιορκία του Ακροκορίνθου.
Στις 25 Μαρτίου του 1821, μπαίνουν στην Κόρινθο κι αρχίζουν να καταστρέφουν τα σπίτια των τούρκων και να κλείνουν τις αποθήκες με το στάρι. Οι τούρκοι φοβισμένοι βρίσκουν καταφύγιο στον Ακροκόρινθο, όπου και τους πολιορκούν κατόπιν όλοι σχεδόν οι μεγάλοι οπλαρχηγοί Έλληνες για δέκα μήνες, ως το Γενάρη του 1822.
Όμως για να γίνει αυτή η νικηφόρα μάχη/επιδρομή στη Κόρινθο, έχει προηγηθεί η ‘’άγνωστη’’ στους πολλούς, επανάσταση στα Μεγάλα Δερβένια.
Στις 23 του Μάρτη το 1821, οι Δερβενοχωρίτες επαναστατούν ενώ την παραμονή της 25ης έρχονται να συγχωνευτούν με τους επαναστατημένους, οπλαρχηγοί κι αντιπρόσωποι της Αίγινας, της Σαλαμίνας, του Πόρου, της Ύδρας, της Σολυγείας και του Φενεού και όλοι μαζί συγκροτούν ένα ικανό ένοπλο σώμα. Ανήμερα του Ευαγγελισμού, το ‘’στρατιωτικό’’ σώμα με 2.000 ένοπλους, που υπερτερούν βέβαια οι Δερβενοχωρίτες, συνιστούν στις Κεχριές την Α΄ Εφορεία Πολέμου. Η εμπροσθοφυλακή τους, μαζί με το μπουλούκι του Γεωργίου Δασκαλόπουλου (που ο Φωτάκος, αποκαλεί Μεγαρίτη, καθώς γράφει: ‘’οἱ δὲ Μεγαρεῖς κατὰ τὰς ἀρχὰς τῆς ἐπαναστάσεως ἦλθον εἰς Κόρινθον, καὶ ἐβοήθησαν τοὺς πολιορκητὰς Ἕλληνας. Οι Γεώργιος Δασκαλόπουλος, Γιάννης Χατζημελέτης, Διονύσιος Πανούσης.
Καὶ οἱ τρεῖς οὗτοι ὑπῆρξαν καπεταναῖοι τῶν Μεγαριτῶν’’), πιάνει το πέρασμα του Ισθμού. Ενώ ένα δεύτερο τμήμα φτάνει στα Μέγαρα και προχωρεί στ' άλλα χωριά των Δερβενιών μ' αρχηγό πάλι το Μεγαρίτη Γιάννη Χατζημελέτη. Καταλαμβάνουν με μάχη πρώτα το Δερβένι - Χάνι (της Κακιάς Σκάλας κοντά στο Μάζι), και φτιάχνουν οχυρώματα οπισθοφυλακής στα υπόλοιπα Δερβένια.
Εκείνο που έχει μεγάλη ιστορική σημασία είναι ότι οι κάτοικοι των Δερβενοχωρίων ήταν ανάμεσα στους πρώτους που επαναστάτησαν εναντίον των Τούρκων. Και μ' αυτή τους την πράξη έγιναν η αφορμή αλλά και το παράδειγμα να ξεσηκωθούν οργανωμένα πια όλοι οι έλληνες.
Η επανάσταση της 25 Μαρτίου του 1821 ήταν η μόνη που οργανώθηκε προσεκτικά από τους Δερβενοχωρίτες. Πολλές επαναστάσεις ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία είχαν λάβει χώρα στον ελληνικό γεωγραφικό χώρο πριν από την μεγάλη επανάσταση του 1821. Άλλες από αυτές ήταν μικρότερης και άλλες μεγαλύτερης σημασίας, όλες όμως είχαν γενικά τοπικό χαρακτήρα. Έτσι η μάχη της Κορίνθου από τους Δερβενοχωρίτες κατά των τούρκων κατακτητών, έδωσε το έναυσμα να ξεκινήσει ο μεγάλος γενικευμένος νικηφόρος αγώνας της επανάστασης του έθνους!
Και φυσικά πολλοί θα αναρωτηθούν δικαίως: Μια που ιστορικώς πλέον ξεκαθαρίστηκε ό,τι ποτέ δεν έγινε στην Αγία Λαύρα των Καλαβρύτων στις 25 Μαρτίου του 1821, η έναρξη της επανάστασης, γιατί να μην τιμάται τούτη η εθνική επέτειο στο όνομα των Μεγάλων Δερβενιών;
Μήπως, λοιπόν, θα έπρεπε η πολιτεία να ανασκαλίσει τούτο το πολύ σημαντικό θέμα για να μην διαιωνίζεται εσφαλμένα η ιστορία;


----------------------------------------------------------------------------------
Τα φωτογραφημένα έγραφα είναι από την Αρχειακή συλλογή: Αρχείο Ιωάννη Κωλέττη (Τμήμα Ιδρύματος Τοσίτσα)~118~0724. Μαζί και με το Δελτίο που τα συνοδεύει, της Ακαδημίας Αθηνών.




Προβολή Τεκμηρίου


Ταυτότητα Τεκμηρίου: ~Ακαδημία Αθηνών~Αρχειακή συλλογή KEINE~Αρχείο Κωλέττη~Αρχείο Ιωάννη Κωλέττη (Τμήμα Ιδρύματος Τοσίτσα)~118~0724


Τίτλος: Διοικητής Μεγαρίδος (Δ. Κωνσταντίνου) προς Διοικητική Επιτροπή
Χαρακτηρισμός Τεκμηρίου: Έγγραφο
Χρονολογία: 1832 Μαρτίου 29
Αποστολέας: Κωνσταντίνου, Δούκας- Διοικητής Μεγαρίδος
Τόπος Αποστολέα: Μέγαρα
Αποδέκτης: Διοικητική Επιτροπή της Ελλάδος
Γλώσσα: Ελληνική
Μέγεθος: Σελίδα 1
Ονόματα: Μαυρολιθαρίτης, Ιω.- Γενικός Φροντιστής Στρατοπέδου Μεγαρίδος
Περίληψη - Περιεχόμενο: Ο Διοικητής Μεγαρίδος καθυποβάλει τον λογαριασμό των τροφών που αγόρασε και παρέδωσε στον φροντιστή Ι. Μαυρολιθαρίτη
Αριθμός Εικόνων: 2

Συνεχίζεται...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου