‘’Αντί προλόγου’’
Το φύλλο εφοδιαστικού της Φιλικής Εταιρείας για τον Ανάργυρο ΜάθεσηΠολλοί μου ζητήσατε να μαζέψω τα ιστορικά έγγραφα, τις αληθινές μαρτυρίες για την οικογένεια Μάθεση περί της προσφοράς της, πρώτα στην Σαλαμίνα και μετά στην απελευθέρωση της Ελλάδας. Ένα βιβλίο, μου αναφέρεται.
ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ! Αναρωτιέμαι τακτικά, εάν θα πρέπει να χαϊδέψω εγκεφάλους κι αυτιά ή θα πρέπει να καταγράψω τις ΑΛΗΘΕΙΕΣ, όπως σε μια συζήτησή μας με έναν Ακαδημαϊκό περί των ιστορικών ντοκουμέντων του Ανάργυρου Μάθεση... κι αφού τα μελέτησε αρκετά έπιασε με τα δυό του χέρια το κεφάλι και σχεδόν μου φώναξε με δέος:
" Έχασε η Σαλαμίνα και συνεπώς η Ελλάδα μας έναν ΉΡΩΑ! "
Δεν είναι από ‘’αρτηριοσκλήρωση’’ είτε, η αγάπη στη παρελθοντολογία που καταγράφονται στις αναφορές μου τα πεπραγμένα έργα των Μαθεσσαίων.
Δεν γίνεται όμως αλλιώς να ανακαλύψω το αμιγές ιστορικό πέρασμα της οικογένειας μας.
Είναι πάνω από είκοσι χρόνια -και σε κάποιους φαίνονται πολλά ενώ σε άλλους λίγα- για να έχω αυτή τη σοβαρή ενασχόληση περί την μελέτη της πορείας της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΘΕΣΗΣ των τεσσάρων τελευταίων αιώνων, με αφετηρία πάντα το νησί της Σαλαμίνας.
Η ειλικρινή σπουδή μιας οικογενειακής ιστορίας που έδρασε καταθέτοντας ζωές, περιουσίες σε απελευθερωτικούς αγώνες της Ελλάδος από την εποχή των Ορλοφικών μέχρι το 1940, καθώς κόσμησε έτσι με κάποια λιθαράκια την ελευθερία της χώρας και τον πολιτισμό της αποτελεί αναγκαιότητα άμεση, ενώ πληθαίνουν καθημερινά γύρω μας τα σημεία όπου αυτά μαρτυρούν την παγκοσμιοποίηση των πάντων και την οδήγηση προς την λήθη της μνήμης.
Τη μνήμη αυτή πρέπει να σμιλέψουμε με την όσο γίνεται εμπεριστατωμένη καταγραφή της Σαλαμίνιας παράλληλης ιστορίας με τους Μαθεσσαίους ( διότι είναι το μοναδικό επίθετο που έχει καταγωγή και κοιτίδα το νησί της Σαλαμίνας, ενώ η ελεύθερη δημοκρατική φύση της οικογένειας -είτε το μνημονεύουν είτε όχι- βρισκόταν πάντα μπροστά στα μεγάλα γεγονότα της Σαλαμίνας και της πατρίδας μας με τρόπο βιωματικό καταγράφοντας το στην ιστορία).
Η οικογένεια Μάθεση ήταν εύπορη, δεν θα μπορούσε αλλιώς να χτίσει εκκλησία γύρω στα 1680 στα εδάφη της και να την ξανακατασκευάσει μεγαλύτερη από τα θεμέλια στα 1806!
Εδώ πρέπει να πούμε ότι όσο κι αν εμπεριστατωμένα διερευνήθηκαν οι δύο πληροφορίες που προέρχονται από το "ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ΠΑΛΛΑ" δεν έδωσαν αποτελέσματα και παραμένουν στον αέρα του αστικού μύθου.
1η Πληροφορία: Τον πρώτο ναΐσκο του ιστορικού, θαυματουργού Αγίου Δημητρίου αναφέρουν πως τον έχτισε κάποιος Ιωάννης Παχής από τα Αμπελάκια… Δεν υπάρχουν όμως πουθενά πληροφορίες με έστω κάποιες ενδείξεις για ιστορικές καταγραφές προς τούτη την αναφορά, πέρα από "ΤΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ΠΑΛΛΑ." Αντίθετα γνωρίζουμε ότι η οικογένεια Μάθεση ήταν μόνιμοι κάτοικοι Κούλουρης και οι περισσότερες οικογένειες από τους Μάθεση διέμεναν πέριξ της ιστορικής εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου.
2η Πληροφορία: Ή δεύτερη εκκλησία τοιχοδομήθηκε πάλι –στη ίδια θέση της πρώτης- του Αγίου Δημητρίου τελείωσε την 1η Μαρτίου του 1806 και εγκαινιάστηκε 17 Ιουλίου 1806 δια πάντων εξόδων του Γιωργάκη Σ. Μάθεση. Ενώ το 1808 φαίνεται ότι υπάρχει κάποιο έγγραφο (ΑΠΑΝΤΑΧΟΥΣΑ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ) ανυπόγραφη δυστυχώς, που βάζει τον κτήτορα Γιωργάκη Μάθεση να ζητά χρήματα…
Καλά αναρωτιέμαι (μη έχοντας βέβαια και σπουδές ιστορικού), σώθηκε η ΑΠΑΝΤΑΧΟΥΣΑ και κάποιος είτε κάποιοι ξέσχισαν τις υπογραφές των Δημογερόντων από κάτω; Διότι θα πρέπει να ήταν τρεις, εφόσον η σφραγίδα που έχει επάνω το έγγραφο σε άλλο φύλλο αποτελείτο από τρία κομμάτια και γνωρίζουμε ότι κάθε Δημογέροντας είχε από ένα μέρος της σφραγίδας…
Ε. βέβαια και το έγγραφο της απανταχούσας σε άλλο φύλλο είχε τη σφραγίδα της δημογεροντίας και στο άλλο φύλλο είναι γραμμένη… Η απανταχούσα ή αλλιώς ζητεία.
Η ιστορία θα αποκαλύψει και πάλι την αλήθεια όπως και με τα τεράστιας ιστορικής σημασίας για τη νήσο Σαλαμίνα έγγραφα που βρίσκονταν κυριολεκτικά ξεχασμένα/θαμμένα σε ‘’κρατικούς’’ φακέλους. Όπως εκείνα του Σαλαμίνιου ήρωα Αργυρού Μάθεση καθώς υπήρξε από τους πρώτους Φιλικούς, ο μοναδικός Χιλίαρχος του νησιού με εντολή, προβιβασμό από την Ελληνική Κυβέρνηση το 1825!
Μετά τον θάνατο του Γεωργίου Γκλίστη το 1821 (ήδη από τις αρχές της παλιγγενεσίας μας), είναι ο μοναδικός ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ της Σαλαμίνας που λαμβάνει εντολές από το Υπουργείο Στρατιωτικών για να δράσει με το ασκέρι του σε μάχες με επίσημα ιστορικά έγγραφα!
Το επάνω έγγραφο είναι μια εντολή του Υπουργείου του Πολέμου προς πληρωμή του ΚΑΠΕΤΑΝ Ανάργυρου Μάθεση και του ασκεριού του 3.715 γρόσια για εκτελεσμένη νικηφόρα εντολή!
ΑΧ, ΒΡΕ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΝΟΙΑΣΤΗΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΣΟΥ ΗΡΩΕΣ
Εδώ χωριά και πόλεις που δεν έχουν να επιδείξουν ήρωες τους κατασκευάζουν... Και εσύ νησί μου αγαπημένο τους προσπερνάς;
ΑΠΑΝΤΑΧΟΥΣΑ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ Δίφυλλο (τα φύλλα συγκολλημένα) 0,310 x 0,215 Σφραγίδα: Η σφραγίδα διαμ. 0,032μ., αποτελείται από τρία κομμάτια. Γύρω στεφάνη με την επιγραφή Η ΒΟϒΛΑ ΤΗϹ ΝΗϹΟϒ ΚΟϒΛΟϒΡΙΣ 1796.
Στο κέντρο δικέφαλος αετός με σταυρό.
Ἐπειδὴ ὁ θεῖός τε καὶ σεβάσμιος ναὸς ὁ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ χώρᾳ τῆς νήσου Κούλουρου εὑρισκόμενος τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου ἐπωνομαζόμενος, ἐκ τῆς παλαιότητος ἐσαθρώθη καὶ εἰς μέγα κρημνισμὲν ἔφτασε νὰ ἔλθῃ, ὥστε κατήντησε νὰ ἐπαπειλῇ καὶ κίνδυνον μεγάλον εἰς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τοὺς ἐκεῖσε χάριν εὐλαβείας καὶ προσκυνήσεως εἰσερχομένους, τοὺς ἐφημερεύοντας, εὑρέθη τις χριστιανὸς θεοφιλὴς ἀπὸ τοὺς ἐνταῦθα συμπολίτας Γεώργιος Μάθεσης ὀνομαζόμενος, ζήλῳ θείῳ κινούμενος νὰ κρημνίσῃ τὰ σαθρὰ ἐκεῖνα τοιχεῖα τοῦ αὐτοῦ ἱεροῦ ναοῦ, καὶ νὰ ἀνακαινίσῃ αὐτὰ μὲ δαπάνην ἰδίων του ἐξόδων, καὶ νὰ ἀποκαταστήσῃ αὐτὸν στερεὸν μᾶλλον τῶν ἀρχαίων στοιχείων καὶ ἐστάθη κτήτωρ τῆς ἐκκλησίας αὐτῆ καὶ οἰκοκύρης μὲ τὸ νὰ τὴν ἀνήγειρεν ἐκ θεμελίων, καὶ βάθρων αὐτὴν διὰ ἰδίων αὐτοῦ ἀναλημμάτων καὶ ἐξόδων, καὶ μὲ τὸ νὰ ἔμεινεν εἰς χρέος ἐξοδεύοντας οἰκεῖα αὐτοῦ καὶ ὥστε εἰς τὸ ἑξῆς νὰ μὴν ἀπειλῇ κίνδυνον εἰς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τοὺς ἐν αὐτῷ ἐφημερεύοντας. Ἐπειδὴ δὲ ἡ τοῦ καιροῦ ἀνωμαλία καὶ ὁ τῶν γειτόνων ἀλλοτρίων κίνδυνος ἐπροξένησε νὰ ἐξοδεύσῃ βιαίως ὁ ῥηθείς Γεώργιος Μάθεσης πλέον τῆς ἑαυτοῦ δυνάμεως, καὶ νὰ καταντήσῃ εἰς χρέος μέγιστον· ἐπειδὴ δὲ ἡμεῖς ἀγκαλὰ καὶ ἐβοηθήσαμεν αὐτῷ κατά τι, οὐκ ἰσχύομεν νὰ τὸν ἀπαλλάξωμεν τοῦ τοιούτου βαρυτάτου χρέους, ἔγνωμεν κοινῶς τε καὶ ὁμοφώνως νὰ δώσωμεν πρὸς αὐτὸν τὴν παροῦσαν ἔνδειξιν νὰ προσδάμῃ εἰς τὰ φιλελεήμονα σπλάχνα τῶν ἀδελφῶν μας χριστιανῶν, ὡσὰν ὁποὺ ὄχι μόνον εἶναι μακαριστὸν τὸ ἔργον τῆς ἐλεημοσύνης,ἀλλά καὶ θεόσδοτον· ἐξαιρέτως δὲ ὅταν γίνηται εἰς τοὺς θείους καὶ ἱεροὺς ναοὺς ἐν οἷς ἐπιτελεῖται ἀεννάως ἡ θεία μυσταγωγία, σφαγιαζόμενος ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἰς τούτοις δὲ θέλει καταραφῶσι καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν τῶν ἐλεησάντων, νὰ μνημονεύωνται ἀδιακόπως ὡς νέοι κτήτορες. Διὰ τοῦτο παρακαλοῦμεν νὰ ἔχῃ τὴν ὑποδοχὴν εὐμενῶς καὶ ἱλαρῶ μὲ πᾶσαν παρακίνησιν λόγῳ τε καὶ ἔργῳ καὶ ἡ πρεσβεία τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου θέλει καὶ ἀξιώσῃ αὐτοὺς, καὶ ὧδε ἐν τῇ παρούσῃ ζωῇ νὰ ζήσωσιν εὐσεβῶς καὶ θεαρέστως, καὶ ἐν τῇ μελλούσῃ νὰ ἀξιωσθῶσι τὸν μισθὸν αἰώνιον.
1808 Μαρτίου 10, νῆσον Κούλουρη
εὐφημερεύοντας καὶ μαθεσις εἰκία ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, νὰ εὐσπλαχνισθῇ καὶ
νὰ βοηθήσῃ αὐτῷ ἕκαστος καθὼς δύναται καὶ προαιτεῖται· ἵνα ὁ μὲν ῥηθεὶς Γεώργιος
ἐπικουφισθῇ τοῦ βαρυτάτου χρέους, οἱ δὲ εὐσεβεῖς φιλελεήμονες χριστιανοὶ ἀπολαύ
σωσιν ἀπειροπλασίως τὸν αἰώνιον μισθὸ εἰς τὴν οὐράνιον βασιλείαν·
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου