Η ώρα είναι 6:43
π.μ. κι ακούγονται χτύποι στην πόρτα, ενώ, ήδη απέξω, φωνές παιδικές ψέλνουν τα
κάλαντα των Χριστουγέννων.
‘’Καλήν ημέρα άρχοντες εάν είναι ο ορισμό σας
Χριστού τη Θεία γέννηση να πω στ΄ αρχοντικό σας…’’
-Βιάζεστε μωρέ! Τους φωνάζω καθώς αγουροξυπνημένη ανοίγω
την εξώπορτα για να τους δώσω το ρεγάλο τους.
Τρεις χαρούμενες αναψωκοκκινισμένες αλλά και βιαστικές φατσούλες
μου λέγουν ευγενικά ‘’καλημέρα, χρόνια πολλά’’ σε άπταιστα ελληνικά.
Ε, να! Λοιπόν τίποτα δεν έχει χαθεί. Λαμβάνω αμέσως το
χαμένο κουράγιο, αρχίζω ξανά να ελπίζω σ’ αυτή τη χιλιοπονεμένη ράτσα. Όσο
υπάρχει ο πολιτισμός (μέσα απ’ τα ήθη και έθιμα) κι όσο υπάρχει η μητέρα γλώσσα,
η γλώσσα των ‘’θεών’’. Εμείς, ΕΛΛΗΝΕΣ δεν επιτρέπεται να πλαγιάζουμε με χαμένο
το πατριωτικό ηθικό… Κι αν ήρθαν ξανά δύσκολες ώρες, γιατί θαρρώ πήραμε λάθος
ατραπούς… Εδώ μωρέ είναι η χώρα μας, εδώ κι εμείς για να ξαναγιορτάσουμε λεύτεροι!!!
Χρόνια πολλά, Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο το 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου