Πηγή εικόνας: www.xo.gr
Χρόνια ψάχνομαι, χρόνια αναρωτιέμαι. Εάν, όντως, υπάρχει κάτι
πέρα απ’ αυτόν τον κόσμο της ύλης; Δηλαδή, αν ο κόσμος των πνευμάτων, των
Νιρβάνα, των τσάκρας και των κολάσεων είναι συνάνθρωποι, υπαρκτός.
Τώρα τελευταία, με το ταφικό μνημείο της Αμφίπολης, οι
σκέψεις μου περί πνευματικού κόσμου έγιναν εντονότερες. Διότι, πιστεύω ό,τι
αυτοί που σκαρφίστηκαν να επαναφέρουν το θέμα του τύμβου Καστά, σαφώς και το
έκανα για να αναζωπυρώσουν το ελληνικό φρόνημα που τόσο μας το χουν
τσαλαπατήσει οι δανειστές κι οι βάρβαροι λαοί.
Μα σε μένα λειτούργησε διαφορετικά…
Είπα, βρε αδελφέ
οι Αιγύπτιοι, οι Ινδοί, οι θηβετανοί και τόσοι άλλοι λαοί της αρχαιότητας κάτι
θα γνώριζαν παραπάνω όπου είχαν βίβλους νεκρών και κατατόπιζαν τους νεκρούς τους,
ποιους μεταθανάτιους δρόμους να πάρουν, ποια τελώνια να πληρώσουν και ποιοι
δαίμονες να τους συντροφεύουν. Άσε που τους
φόρτωναν με όλα τα προικιά τους!
Γι αυτό λέγω η προβληματισμένη ύπαρξη:
Αν είναι να σωθούμε;
Ας επανέρθουμε στο ψάξιμο του έσω εαυτού και που ξέρεις;
Μπορεί κάποιος μικρός θεούλης να μας περιμένει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου