ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΟΣ

‘’Χωρίς έλεος’’, δυο λέξεις της ελληνικής γλώσσας που δηλώνουν το αποτέλεσμα μίας απερίγραπτα τραγικής κατάληξης, συνήθως υποκινούμενη απ’ τον άνθρωπο.

Ο Έλεος ήταν η προσωποποίηση του ομώνυμου αισθήματος και υπήρξε βωμός του στην αρχαία αγορά των Αθηνών. Με την έλευση του χριστιανισμού, οι περισσότερες, αυτού του είδους, ελληνικές θεότητες, ενσωματώθηκαν στη τότε νιόφερτη λέξη ‘’ΑΓΑΠΗ’’ που κύρητε. Ώστε, έτσι να αμβλύνει τις ανθρώπινες ανισότητες και σχέσεις. Καθώς εκεί οι σκλάβοι κι όλοι οι κοινωνικά αδικημένοι έβρισκαν αποκούμπι, παρηγοριά στο μήνυμα της ισότητας που μετέφερε τούτη η χριστιανική αγάπη.    

Με την πάροδο όμως των χιλιετιών τα μηνύματα και οι έννοιες αποσβήστηκαν, χάθηκαν. Ο χριστιανισμός έγινε θρησκεία και μέσα από την ανάγκη της επιβίωσής της -σαν θρησκεία πλέον- πέρασε αναγκαστικά σε άλλες νόρμες.

Ως εξής, οι θρησκιοκοινωνικές μεταρρυθμίσεις εφεύραν τα νοητικά μοντέλα και τους θεσμούς μιας κοινωνίας με την αντίληψη ότι: οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους, αλλά διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, διακρινόμενοι είτε από το χρώμα του δέρματος, είτε από την εθνότητα, είτε από τη θρησκεία, είτε απ’ το φύλο κλπ.

Και, μόλις το 1853, ο Joseph Arthur De Gobineau  με το πολυθρύλητο έργο του ‘’Δοκίμιο επί της ανισότητας των ανθρωπίνων φυλών’’, δημιούργησε το ακριβές ιδεολογικό υπόβαθρο για τη λέξη ‘’ΡΑΤΣΙΣΜΟ’’. Δηλαδή, κάλυψε όλο το ευρύ φάσμα των προκαταλήψεων και των φυλετικών διακρίσεων. Ώστε, από αυτήν την αντίληψη του ρατσισμού, να εκπηγάζουν στάσεις και συμπεριφορές απαξιωτικές και ενίοτε επιθετικές απέναντι στις θεωρητικά μειονεκτούσες ομάδες ανθρώπων. Αυτόν τον βεβαιωμένο ρατσισμό που βλέπουμε σήμερα να αντανακλάται σε μεγάλο βαθμό απ’ τις διαμορφωμένες έτσι προκαταλήψεις και στερεότυπα, που διαιωνίζουν τις ανισότητες στο ανθρώπινο είδος.

Ρατσισμός χωρίς έλεος, με τη βία στα σχολεία όλης της χώρας. Ρατσισμός χωρίς έλεος, με τις πρόσφατες δολοφονίες απ’ τις διάφορες πολιτικές ομάδες. Ρατσισμός χωρίς έλεος, προς τις μειονοτικές εθνότητες που διαβιούν στη χώρα. Ρατσισμός χωρίς έλεος, προς τις κοινότητες των διεμφυλικών, τρανς κι ομόφυλων ατόμων. Ρατσισμός χωρίς έλεος, στους ΑΜΕΑ ανθρώπους. Ρατσισμός χωρίς έλεος, παντού γύρω μας…

Κι αναρωτιέμαι, τι να είναι εκείνο που μας ωθεί σε αυτές τις ακραίες συμπεριφορές που παρομοιάζουν με τα ναζιστικά ιδεώδη και θηριωδίες;   

Κάποιοι, λένε πως η κρίση, προπαντός των αξιών, γύμνωσε τη ψυχή μας από αισθήματα. Άλλοι, πάλι θεωρούν ότι όλη αυτή η κατάσταση της μεταλλαγής του χρήματος κι από την ευημερία μας οδήγησε στην ανέχεια, μας φορτίζει με μίσος όπου το εκτονώνουμε επιθετικά προς εύκολους στόχους όπως είναι αυτές οι μειονεκτούσες ομάδες ανθρώπων.

Ότι όμως κι να είναι… Δεν θα πρέπει  να ξεχνούμε πως: Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.  Άρθρο 1ο της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ.   

Πηγή εικόνας: http://www.vlioras.gr/Philologia/Composition/Ratsismos.htm