Ας ανοίξουμε τις καρδιές.

Πηγή εικόνας: http://genetistis.blogspot.com/2009_08_31_archive.html


Η είδηση πέρασε στα πολύ ψηλά των ΜΜΕ, άλλοι μίλησαν για λαϊκισμό και οι λιγότεροι για ‘’προβοκάτσια’’.
Ένα παιδί δέκα χρονών, λιποθυμά από πείνα σε σχολείο της Αθήνας!
Πείνα λοιπόν, ποιος θα το φανταζόταν μόλις πριν λίγο χρόνο πίσω, ότι το 2011, αυτός ο απαίσιος εφιάλτης της ασιτίας θα επανέκαμπτε για να χτυπήσει στην Ελλάδα και να μάθουμε πως τα πρώτα κρούσματα είναι μαθητές στα σχολεία των γειτονιών του 6ου Διαμερίσματος της Αθήνας;
Η καταγγελία έγινε κατά τη διάρκεια σύσκεψης σωματείων και φορέων της εκπαίδευσης του 7ου Διαμερίσματος Αθηνών.
Ποιος νοήμων εγκέφαλος να αντέξει αυτή την είδηση; Ποιος μπορεί να αντέξει την είδηση, που ειπώθηκε και πάλι στη σύσκεψη, ότι γονιός μαθητή από σχολείο του 7ου Διαμερίσματος αυτοκτόνησε γιατί δεν μπορούσε να θρέψει την οικογένειά του;
Μέσα στη οικονομική φρενίτιδα της κρίσης, όλοι τρέχουμε να περισώσουμε ότι μπορούμε περισσότερα περιφρουρώντας έτσι εγωιστικά τον εαυτό, την οικογένειά μας. Με αποτέλεσμα να γινόμαστε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ σκληροί κι απάνθρωποι.
Αναρωτιέμαι που πήγε η ανθρωπιά, η καλοσύνη, ο πόνος προς τον συνάνθρωπο του Έλληνα; Δεν μπορεί να χάθηκαν ξαφνικά, αναγνώστη μου, κάπου μέσα του θα υπολειτουργούν.
Η εποχή τούτη, απ’ τη ‘’φύση’’ της είναι αδέκαστη, ώστε κάποιες φορές θα πρέπει να αφήνουμε στην άκρη τα πεπραγμένα της πολιτείας, της εκκλησίας και να ελέγχουμε τις δικές μας πράξεις ανθρωπιάς.
Ο άνθρωπος είναι αγελαίο πλάσμα που λειτουργεί με νόηση και τους προαιώνιους κανόνες της ομάδας. Για τούτο το σημαντικό λόγο δημιουργούμε χωριά και πόλεις, γι’ αυτό το λόγο συνυπάρχουμε στις κοινότητες, στις γειτονιές. Για το σαφέστατο λόγο της ασφάλειας που διαθέτει η αγέλη, η ομάδα.
Ήρθε ο καιρός, πιστεύω, να γκρεμίσουμε τα παραπετάσματα της εγωιστικής απομάκρυνσης από τη δική μας ομάδα, την ανθρώπινη, καθώς επιβάλλεται να σταθούμε δίπλα και να αγκαλιάσουμε κάθε συνάνθρωπο, με όποιες δυνάμεις διαθέτει ο καθείς.
Ήρθε ο καιρός να ενδιαφερθούμε για το γείτονα, ο καιρός που θα πρέπει να φέρει κοντά της οικογένειες, να ξαναζεστάνει τις καρδιές των ανθρώπων με αγάπη.
Έχουμε απορροφηθεί στην ουτοπία του παιχνιδιού της συσσώρευσης της ύλης κι όλα να τα ζυγιάζουμε στη μπαλάντσα του υλικού κέρδους, χάνοντας τη μεγαλειώδη χαρά της ανθρώπινης αγάπης που θα εισπράξουμε όταν μάθουμε να τη μοιραζόμαστε.
Αν σου περίσσεψε φαγητό είτε ψωμί και το πέταξες, σκέψου πως κάτι δεν πάει καλά.
Αν δεν σε ενδιαφέρουν τα ψιλά (μικρά κέρματα), σκέψου πως κάποιος δίπλα σου τα έχει ανάγκη.
Κι όσο φτωχός είτε περιφρονημένος κι αν είμαι/είσαι, έχουμε ελεύθερο χρόνο που μπορούμε να διαθέσουμε για τον ανήμπορο συνάνθρωπο.
Φτάνει να ανοίξουμε τις πόρτες του ανθρωπισμού μας.