12 Οκτώβρη 1944 - 12 Όκτώβρη 2011

Πηγή εικόνας:

http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=1467921


Πέμπτη 12 του Οκτώβρη 1944: Οι Γερμανοί δεν έχουν προλάβει ακόμα να εκκενώσουν την πόλη κι ο λαός της πρωτεύουσας, από τις συνοικίες, τα εργοστάσια, τα σχολεία, τα υπουργεία, τα καταστήματα, ξεχύνεται στους αθηναϊκούς δρόμους ζητωκραυγάζοντας για την απελευθέρωσή του. Κύματα κύματα η λαοθάλασσα πλημμυρίζει την πλατεία Συντάγματος, τις οδούς Πανεπιστημίου, Σταδίου, Ακαδημίας, το Ζάππειο, την πλατεία Ομονοίας. Σε λίγες ώρες τα πάντα σημαιοστολίστηκαν. Οι 1.264 μέρες σκλαβιάς στο γερμανικό φασισμό είχαν πια τελειώσει…
Κι όμως!
Τετάρτη 12 Όκτώβρη 2011: Σήμερα, και καθώς θα διαβάσεις με προσοχή τη συνέχεια στο άρθρο, αναγνώστη μου, θα καταλάβεις πως τα όνειρα/σχέδεια του Χίτλερ μετά από 67 χρόνια (και υπό της οικονομικής κατοχής πάλι της Γερμανίας), έχουν δρομολογηθεί προς πραγματοποίηση…
Η Κατοχή της Ελλάδας από τους Γερμανούς θεωρείται συνέχεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, ο οποίος ξεκίνησε με την εισβολή Ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940. Μέσα σε μερικές εβδομάδες οι Ιταλοί είχαν εκδιωχθεί από την Ελλάδα και οι Ελληνικές δυνάμεις προωθήθηκαν και κατέλαβαν μεγάλο τμήμα της νότιας Αλβανίας. Τον Μάρτιο του 1941 μία μεγάλη ιταλική αντεπίθεση απέτυχε και η Γερμανία αναγκάστηκε να προστρέξει σε βοήθεια της συμμάχου της. Η γερμανική εισβολή ξεκίνησε στις 6 Απριλίου του 1941, με την εισβολή γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα μέσω της Βουλγαρίας, σε μία προσπάθεια να ασφαλίσουν τη νότια πλευρά της. Οι συνδυασμένες δυνάμεις τις Ελλάδας και της Βρετανικής Κοινοπολιτείας πολέμησαν με μεγάλη επιμονή, όμως υστερούσαν σε αριθμό και εξοπλισμό και τελικά κατέρρευσαν. Η Αθήνα έπεσε στις 27 Απριλίου
Στις 13 Απριλίου 1941 ο Χίτλερ εξέδωσε την ‘’Οδηγία Νο. 27’’ η οποία σκιαγραφούσε την μελλοντική πολιτική του για την κατοχή της Ελλάδας. Οριστικοποίησε τη δικαιοδοσία στα Βαλκάνια με την ‘’Οδηγία Νο. 31’’ που εξεδόθη στις 9 Ιουνίου. Η ηπειρωτική Ελλάδα χωρίστηκε μεταξύ της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Οι γερμανικές δυνάμεις κατέλαβαν τις πλέον στρατηγικά σημαντικές θέσεις, συμπεριλαμβανομένων της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της κεντρικής Μακεδονίας, αρκετά νησιά του Αιγαίου και το μεγαλύτερο μέρος της Κρήτης. Κατέλαβαν, επίσης, την Φλώρινα, η οποία διεκδικούνταν τόσο από την Ιταλία όσο και από τη Βουλγαρία. Την ίδια μέρα που ο Τσολάκογλου προσέφερε την παράδοση του, ο Βουλγαρικός Στρατός εισέβαλε στη Θράκη. Ο σκοπός του ήταν η δημιουργία μίας διόδου προς το Αιγαίο στην Δυτική Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία. Οι Βούλγαροι κατέλαβαν την περιοχή μεταξύ του Στρυμόνα και μία γραμμή που οριοθετούνταν από την Αλεξανδρούπολη και το Σβίλενγκραντ, δυτικά του ποταμού Έβρου. Η υπόλοιπη Ελλάδα παρέμεινε υπό την κατοχή των Ιταλών. Τα ιταλικά στρατεύματα άρχισαν να καταλαμβάνουν τα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου στις 28 Απριλίου. Στις 2 Ιουνίου κατέλαβαν την Πελοπόννησο, στις 8 Ιουνίου τη Θεσσαλία και στις 12 Ιουνίου το μεγαλύτερο μέρος της Αττικής.
Η κατοχή της Ελλάδας, στη διάρκεια της οποίας οι πολίτες υπέστησαν τρομερές κακουχίες που κορυφώθηκαν με τον μεγάλο λιμό και τις λεηλασίες των κατοχικών αρχών, αποδείχθηκε σε τραγικό αποτέλεσμα για την χώρα. Η Ελλάδα ποτέ δεν εισέπραξε οικονομικές αποζημιώσεις από τους Γερμανούς…
Γίνεται δε και πάλι επίκαιρο το τελευταίο ελεύθερο μήνυμα που ο θρυλικός εκφωνητής Κ. Σταυρόπουλος εκφωνεί μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού: ‘’Οι Γερμανοί ευρίσκονται εις τα πρόθυρα των Αθηνών… Αδέλφια, κρατήστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του μετώπου… Ο εισβολεύς εισέρχεται με όλας τας προφυλάξεις εις την έρημον πόλιν με τα κατάκλειστα σπίτια…’’.