Στη εργοδοσιακή δικτατορία του χρήματος.

Κουτσά-στραβά, επί πολλά χρόνια, ο ελληνικός λαός βίωνε ένα δημοκρατικό εργασιακό καθεστώς. Με τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας, σε υποτυπώδη ευρωπαϊκά πρότυπα, που ήταν υπέρ του εργαζόμενου κι όπου έτσι, η εργοδοσία είχε λιγότερα κέρδη.

Με αφορμή λοιπόν το χρέος, τη κρίση, το μνημόνιο, την ύφεση, βρήκε το λόγο η πατρωνία μας να κατακρημνίσει τα κοινωνικά κεκτημένα, τα εργασιακά δικαιώματα των ελλήνων, σε τυπικά τριτοκοσμικά πρότυπα/επίπεδα.

Οι έλληνες εργαζόμενοι με τούτο το ‘’νομοσχέδιο’’ υποβιβάζονται σε πραγματικούς είλωτες/δούλους και οι όποιες συντάξεις υπήρξαν/υπάρχουν, θα μετατραπούν στη μορφή των επιδομάτων φτώχιας.

Η κυβερνητική επιτροπή, κατόπιν υποδείξεως της τρόικας, αποφάσισε -στην ουσία- να καταργηθούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις στη χώρα, να εκλείψει κάθε συλλογική προστασία και να διαλυθεί το υφιστάμενο κατώφλι προστασίας (ελάχιστος μισθός). Έτσι, οι εργαζόμενοι μετατρέπονται σε είλωτες, η κατανάλωση διαλύεται ανακυκλώνοντας την κρίση -αυξάνοντας τις απολύσεις-, οι επισφάλειες των τραπεζών αυξάνονται (μη εξυπηρέτηση των δανείων) και τα έσοδα των Ταμείων καταρρέουν μετατρέποντας τις συντάξεις σε απλά επιδόματα φτώχειας.

Άνοιξε λοιπόν, διάπλατα η πόρτα της δικτατορίας του χρήματος για να εισέλθει, μη έχοντας άλλη επιλογή ο έλληνας …