Η σχέση, αστυνομίας- πολίτη, είναι μια από τις πιο πολύπλοκες σχέσεις αλληλεξάρτησης που συναντάτε στο καθημερινό κοινωνικό κατεστημένο. Εκφράζετε ακόμα δε από μειωμένη εκτίμηση και έντονο το αίσθημα της ανασφάλειας, εξίσου κι απ’ τις δύο πλευρές.
Το γενικό σύνολο μιας κοινωνίας βέβαια, αποτελείτε από όλων των χαρακτηριστικών κοινωνικών στρωμάτων και, όπου ενίοτε καλείτε η αστυνομία να διαφυλάξει τη θεμιτή καλή λειτουργία των νόμων της. Σε όλες τις κοινωνικές, είτε, ατομικές ‘’δυσκολίες’’ θα επικαλεστούμε την βοήθειά/συνδρομή της κι εκείνη, σε όλων των περιπτώσεων θα βρεθεί πρώτη στο εκάστοτε διαδραματιζόμενο γεγονός για να προσφέρει τις υπηρεσίες της.
Η ΕΛ.ΑΣ για όλες τις υπηρεσίες της –Σώματα και λοιπά- στην ελληνική επικράτεια, στελεχώνεται από 57.000 άτομα και των δύων φύλλων, οπότε έχουμε κάτι περισσότερο από ένα αστυνομικό για 100 έλληνες πολίτες (δίχως να έχει επιμετρηθεί ο ανεξέλεγκτος αριθμός, των τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα, των μεταναστών και των λαθρομεταναστών).
Η αναγκαία κοινωνική ύπαρξη της αστυνομίας, είναι σαφώς η επιτήρηση της ομαλής διεξαγωγής των νόμων του Ποινικού Δίκαιου, ώστε η ασφάλεια μέσω αυτών να είναι εμφανής στη λειτουργία της πολιτείας.
Ο πολίτης, με τη σειρά του, οφείλει να διαβιεί μέσα στους νόμους που απαρτίζουν τον κοινωνικό ηθικό και νομικό ιστό. Έτσι, όμως γεννάται η ‘’αντίθετη’’ φορά στην κοινωνική θέση των δύων αυτών ‘’οργανισμών’’ (αστυνομίας- πολίτη ), όπου συχνά τους φέρει σε επικίνδυνα σημεία αντιπαραθέσεων…
Χιλιάδες είναι τα συνθήματα δυσαρέσκειας κατά των αστυνομικών, αλλά και δεκάδες χιλιάδες είναι οι κλίσεις βοηθείας για την επίλυση (νομικών συνήθως) προβλημάτων, από τους πολίτες προς τούτους!
Γίνεται λοιπόν φανερό, ότι η αλληλοεξαρτώμενη σχέση (ΕΛ.ΑΣ – πολίτη), χρειάζεται πρωτίστως παιδία, δηλαδή, εκπαίδευση και από τα δύο μέρη για να μπορεί να συνυπάρχουν στην ομαλή πορεία της πολιτείας δίχως τα έντονα ‘’ρατσιστικά’’ προσκόμματα που κουβαλούμε από ένα ‘’θολό’’ παρελθόν όπου η πολιτικές ροπές είχαν συμβάλει στα μέγιστα για να δημιουργηθούν.
Νομίζω πως ήρθε ο καιρός, ώστε να αποκτήσουμε τη συνείδηση και να εκπαιδευτούμε, με απώτερο στόχο, για μία υγιής σχέση όλων μας προς το γενικό καλό.
η Αστυνομία περνάει τη χειρότερη περίοδο αμφισβητησης κι όμως όταν κάτι δεν πάει καλά, όλοι σε αυτήν εναποθέτουμε τις ελπίδες μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα σε ένα σύνολο 57000 όπως μας ενημερώνεις, είναι λογικό να υπάρχουν και άτομα που δεν προάγουν το έργο της Αστυνομίας και όπως στην περίπτωση των ιερέων, η μειοψηφία υπερκαλύπτει την φήμη και το έργο της συντρηπτικής πλειοψηφίας :[
Σε χαιρετώ φίλε, συνοδοιπόρε Yannidaki.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως, καλέ μου φίλε, τούτος είναι ο προβληματισμός μου: ‘’το αίσθημα της αμφισβήτηση των πολιτών προς την αστυνομία στη καθημερινότητά μας’’.
Δύσκολα μπορεί κανείς να αναλύσει κι ακόμα πιο δύσκολα να προβεί στην εναποθέτηση ευθυνών σε κάποια από τις δύο πλευρές. Πράγματι υπάρχουν κάποια στοιχεία κακής διαχείρισης της ‘’εξουσίας’’ στην αστυνομία, αλλά πάλι και πάρα πολλοί είναι οι κίνδυνοι που καιροφυλακτούν απ’ τον πολίτη…
Τελικά, νομίζω, πως φταίει η ανύπαρκτη διαπαιδαγώγηση και των δύο πλευρών.
Να είσαι πάντα καλά.