Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Βιβλιοπαρουσιάσεις: Γιάννης Παπαϊωάννου, ‘’Πίσω απ’ το τζάμι’’.



Ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ήταν οικογενειακός γνωστός μου απ’ την εποχή του ’80 (εκείνος και η γυναίκα του είναι καταπληκτικοί άνθρωποι), είχαμε δε βρεθεί και ομοτράπεζοι σε κάποια γλέντια. Θυμάμαι, σένα αποκριάτικο πάρτι, είχε πείσει την οικοδέσποινα να καλέσει δύο καθαρίστριες της Columbia –που δεν είχαν που να πάνε, όπως έλεγε- για να γιορτάσουνε μαζί μας…
Τελικά, ο Γιάννης και ο τότε σύντροφός μου ήταν ‘’οι καθαρίστριες’’ όπου μπαίνοντας στο πάρτι πέταξαν κουβάδες, σφουγγαρόπανα και σκούπες. Το τι έγινε εκείνο το βράδυ, δεν μπορεί να περιγραφεί!
Τα χρόνια πέρασαν όμως, οι ανάγκες και το τρέξιμο της ζωή μάς απομάκρυναν. Είχα να μάθω νέα τους από εκείνη την εποχή. Κάποιο απόγευμα, του χειμώνα που μας πέρασε, υπήρξε ο Γιάννης καλεσμένος σε μια εκπομπή της ΝΕΤ και μιλούσε για το πρώτο βιβλίο του, ‘’Πίσω απ’ το τζάμι’’. Όπου εκεί εξιστορούσε πάρα πολύ γλαφυρά τα τελευταία χρόνια της ελληνικής δισκογραφίας, των ανθρώπων που την διαμόρφωσαν και των τραγουδιών που τραγουδήθηκαν από τα στόματα δύο και τριών γενιών.
Το έβαλα στο αμέσως πρόγραμμα για να αγοράσω το βιβλίο. Πρώτων γιατί αγαπώ την ελληνική μουσική και δεύτερον πιστεύω, πως γνωρίζω την αυθεντική καθαρότητα στο χαρακτήρα του Γιάννη και πως η ιστορική συγγραφή του βιβλίου θα ήταν αληθινή.
Το βιβλίο το αγόρασα και με έκπληξη διαπίστωσα –πέρα απ’ τις ιστορικές αλήθειες, του Γιάννη- ότι πρόκειται για ένα σοβαρό έργο που καταγράφει τρεις σημαντικές δεκαετίες, τις τελευταίες δεκαετίες της ιστορικής Columbia!
Δεν θα γράψω πολλά για το εξαίρετο αυτό έργο/βιβλίο, αλλά και το καταπληκτικό CD ‘’κλεμμένες στιγμές’’, που το συνοδεύει με αυτοσχεδιασμούς πρωτάκουστους από κορυφαίους καλλιτέχνες. Μόνο να σας πω, ότι δεν το άφησα απ’ τα χέρια μου παρά μόνο όταν τελείωσα και την τελευταία σελίδα του, (173).
Νομίζω ότι θα πρέπει όλοι να το αγοράσετε, γιατί μέσα από τούτο το ανάγνωσμα, θα ολοκληρωθεί το πάζλ της γνώση σας για την ελληνική μουσική που σιγά-σιγά ‘’χάνετε’’. Τη μουσική, τα τραγούδια που συνόδεψαν τις χαρές και τις λύπες μας...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου