Πηγή εικόνας:http://cacina.wordpress.com/2010/01/08/carry-the-gospel-with-you-402/
Αύριο (Παρασκευή 25/3/2011), θα γιορτάσουμε πάλι τη μνήμη του αγώνα της επανάστασης του 1821, κατά των κατακτητών τούρκων και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου Μαρίας.
Δύο μεγάλες γιορτές με βαθύ και ουσιαστικό μήνυμα για εμάς τους Έλληνες αλλά και ταυτόχρονα για όλη την ανθρωπότητα.
Ο συμβολισμός, στην ημερομηνία των γιορτών ετούτων, δίδει τριπλό χαρακτήρα ελπίδας εφόσον επιλέχτηκαν να τιμώνται το πρώτο μήνα της άνοιξης κάθε χρόνο.
Έτσι: 1ον) Μια χούφτα φτωχοί, ταπεινοί Έλληνες, ξεσηκώθηκαν ενάντια στη τουρκική -τετρακοσίων χρόνων- κατοχή και ελευθέρωσαν το έθνος απ’ τη σκλαβιά. 2ον)Μια φτωχή, ταπεινή κόρη, τίκτει των Σωτήρα του κόσμου. 3ον)Η φύση αναγεννιέται μετά τη χειμερινή «σκοτεινή» περίοδο.
Ο χαρακτήρας λοιπόν, της γιορταστικής τιμής, για την ημέρα της 25ης Μαρτίου, είναι η ελπίδα που θα πρέπει όλοι μας να έχουμε και να είναι η αρωγός μας ώστε να αγωνιζόμαστε για ένα πάντα καλύτερο αύριο.
Κι όμως, η ελπίδα για το ευοίωνο μέλλον σήμερα από πολλούς έχει χαθεί. Ζούμε όντως στη σκλαβιά του χρήματος και η πλήρη εξάρτησή μας από αυτό, δεν αφήνει τον πρέποντα χώρο για να ανασυντάξουμε τις ελπιδοφόρες δυνάμεις ώστε να προχωρήσουμε μπροστά.
Μα τα αληθή πρότυπα ήδη υπάρχουν, όπου θα μπορούμε να τα μελετήσουμε και να δώσουμε αφορμή ύπαρξης, συνέχισης της ζωής μας. Απ’ το σκότος αναγεννάτε η φύση, απ’ τη μακροχρόνια σκλαβιά του τρομερού δυνάστη τούρκου επήλθε η ελευθερία και μια ταπεινή κόρη γίνεται το σκεύος εκλογής για να ενσαρκωθεί ο Σωτήρας Ιησούς! Τρία γεγονότα που συγκλονίζουν, καθώς τα μελετούμε, για την δυναμική της ελπίδας που παρέχουν προς την ίδια τη ζωή.
Η καμπή -με την κοινωνική κρίση πρώτα- που ήρθε σε παγκόσμια κλίμακα, ήταν ήδη ώριμη και αναμενόταν να γίνει. Διότι η ανθρωπότητα είχε υπερεκτιμήσει τις περιορισμένες δυνάμεις της και η ηθική κατάπτωση σαν συνέπεια μάς έκανε να επιλέξουμε τον εγκλωβισμό μας στη σκλαβιά του υλικού πλούτου.
Υπάρχει λοιπόν το μεγαλειώδη όπλο της ελπίδας και καλούμαστε εμείς σήμερα όπου θα το ξαναγεμίσουμε για να αγωνιστούμε, όλοι μαζί, ενάντια στη σκλαβιά της αυτής παγκόσμιας κρίσης που βρέθηκε εγκλωβισμένη η δική μας εποχή.
Mα νομίζω πως εμείς καλούμε πλεόν την Ελπίδα, η ίδια φαίνεται να ζητάει από μας μόνο να την πιστεύουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Γιορτή πάντως, βρίσκω πως κάθε χρόνο χάνει το ηρωικό μύνημά της λόγω διάφορων ειδήσεων του τύπου:
"ο μικρούλης Αλή από την Αλβανία σήκωσε φέτος τη σημαία. Αντιδράσεις από τους πιο συντηρητικούς."
Και τελικά η γιορτή αντί να είναι γιορτή είναι σημείο αντιπαράθεσης για το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε το μικρό Αλβανάκι να είναι σημαιοφόρος.
Η ελπίδα νομίζω βρίκσεται στο να κατανοήσουμε το νόημα της γιορτής και όχι στο να μαλώνουμε.
Αντι λοιπόν να θυμώμαστε τους υπόδουλους προγονούς μας... τι θυμώμαστε;;;Αν είναι σωστό που κάποιο παιδί μη-Ελληνικης καταγωγής είναι σημαιοφόρος
Δεν ξέρω....κατι σαν αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης μου φαντάζει.Μπορεί να κάνω και λάθος σε όλο αυτό αλλά απλά είμαι κάπως σκεπτικός.Προσπαθώ να βρω τα αίτια γιατί η γιορτή έχει χάσει την αίγλη της.Ίσως είναι αυτό που λέω...ίσως είναι κάτι άλλο.
Μακάρι να είμαι λάθος.
Μακάρι...
Καλημέρα φίλε, συνοδοιπόρε Μάριε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω σε όσα γράφεις και επέτρεψέ μου να το πάω λίγο παρακάτω...
Χάσαμε την αξία στο να ελπίζουμε και να μαχόμαστε με όπλο μας ετούτη, σε κάθε δυσκολία.
Το άρθρο αυτό πραγματεύεται ουσιαστικά.
Να είσαι πάντα καλά.
Συμφωνώ annyra.Συμφωνώ και επ'αυξάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι Χάσαμε την αξία στο να ελπίζουμε και να μαχόμαστε με όπλο μας ετούτη, σε κάθε δυσκολία.
Αλλά μήπως πριν την αξία στο να ελπίζουμε και να μαχώμαστε χάσαμε και την Εθνική μας ταυτότητα;;;
Πόσο Έλληνας είναι σήμερα ο Έλληνας και πιστεύει στην 25η Μαρτίου;;;(χωρίς να ενωώ κάτι ρατσιστικό εδώ)
θα σημειώσω δύο στοιχεία. Αφενός ότι ο τριπλός συμβολισμός οδηγεί σε μία αρετή και αυτή είναι η ελπίδα και αφετέρου ότι μιλάς για πρότυπα, πρότυπα που σήμερα έχουμε απόλυτη ανάγκη :[
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω πως ήταν πολύ εύστοχη η παρατήρηση του φίλου yannidakis
ΑπάντησηΔιαγραφή