Σκόπια ή;

Να λοιπόν που την Τρίτη (εχθές στις 18/1/2011), έγινε αιτία ο φίλος yannidakis και θυμήθηκα ότι είχα ξεχασμένο ένα μισοτελειωμένο άρθρο για τα Σκόπια…
Σιγά- σιγά το χτενίζω και θα σας το παρουσιάσω σε συνέχειες.


Σκόπια ή;
Το 1944 ξεκίνησαν οι μεθοδευμένες κινήσεις (απ’ τα τότε κουμουνιστικά κράτη), για να την παραχάραξη ενός ακόμη κομματιού του ελληνικού εδάφους, όπου η ελληνική εθνότητά μας κατείχε από τα προϊστορικά χρόνια.
Θα ήταν φαντάζομαι κουραστικό, να αναφερθώ στις αρχαίες πηγές για την ελληνική εθνική ταυτότητα της Μακεδονίας. Ήδη έχουν επιδειχθεί/γραφτεί/ειπωθεί τόσα πολλά και αδιάψευστα στοιχεία, ώστε όλοι να γνωρίζουν πως το κρατίδιο των «Σκοπίων», ή, «Νότια Σερβία» έχει καταλάβει στη σύγχρονη εποχή (στο μεγαλύτερο γεωγραφικό μέρος του), τα εδάφη της Μακεδονίας (επιτρέψτε μου παρακαλώ, ένα ακόμη αποδεικτικό στοιχείο να παρουσιάσω για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και των εδαφών της μόνο).
Κάποτε, στα βόρεια σύνορα της Μακεδονίας (που ήταν γεωγραφικά πολύ υψηλότερα απ’ τα σημερινά, και που καταλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος των Σκοπίων), υπήρξαν οι τόποι των Παιόνων και των Δαρδάνων. Η Μακεδονία τώρα, που συνόρευε με τους Δάρδανους είχε συγκρουστεί πολεμικά μαζί τους και τους είχε νικήσει. Αυτό, μας το μαρτυρά η ακρωτηριασμένη επιγραφή καθώς βρέθηκε εντοιχισμένη στην εκκλησία της Αγ. Άννας, 1 χλμ, δυτικά από το χωριό Oleveni (Ν, του Μοναστηρίου, δηλ. της αρχαίας Ηράκλειας στη Λυγκηστιδα) και δημοσιεύτηκε το 1948 από τον Ν. Vulic’ και το 1970 από τη R Papazoglou στον 20ό τόμο του αρχαιογνωστικού περιοδικού «Ziva antika» που εκδίδεται στα Σκόπια. Η μετεγγραφή του κειμένου ανήκει στον Γ Mikulcic.


*)«[ λείπουν 3 στίχοι]
4 [...ΤΑ..ΑΝ..][...]στενα[...][..]φοι ταύτα [ει]ς τους [.[...ΣΑΧΡΑ. Ν] αν[α-
8 |γρά]ψαντες εις σ[τή• [λην] ανά[θ]ετε (;) εν τωι επκραν[ε]στάτωι τ[ό]η[ωι έτους Ει' Πανήμου [..
12 [...]κατλεστων [οι πα- [ρ]αταξαμενοι επί του βασιλέως Φιλίππου προς Δαρδανέ[ων
16 [λαώι λή]σαντες**

Παραλείπω τις τεχνικές λεπτομέρειες, για να δοθούν τα εντελώς απαραίτητα σχόλια.
Στ. 11, «Πανήμου»: ένατος μήνας του μακεδόνικου ημερολογίου (=Ιούνιος),
Στ. 12,ΚΑΤΛΕΣΤΩΝ: διατυπώθηκε η υπόθεση ότι πρόκειται για (ένα άγνωστο ως τώρα) άνομα εθνικό {F. Papazoglou) – η συμπλήρωση του συγκεκριμένου ονόματος δεν είναι καθόλου σίγουρη , αλλά ίσως ούτε και απαραίτητη για το νόημα.
Στ. 13-15, επί του βασιλέως Φιλίππου: ενώ η επί + γεν. συνήθως έχει χρονική σημασία, μπορεί εδώ (όπως διδάσκει ένα παράλληλο χωρίο της εποχής) να ισοδυναμεί με την υπό* «όσοι από τους (…) συστρατεύτηκαν υπό τον βασιλέα Φίλιππο».
Παρά τα αμφίβολα, είναι σαφές ότι πρόκειται για αναθηματική επιγραφή που έστησαν (από τα πολεμικά τους λάφυρα) οι σύμμαχοι που πολέμησαν με τον Φίλιππο και νίκησαν τους Δαρδάνους.



*)Η ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΗ αυτή μαρτυρία έχει τη δική της αξία, όχι μόνο γιατί αποτελεί το πρώτο, κατά πάσα πιθανότητα, ιστορικό ντοκουμέντο για τους Δαρδάνους. Με το συγκεκριμένο περιεχόμενο του ενισχύει τα γενικώς γνωστά για το φύλο αυτό από άλλες γραπτές πηγές: (α) μιλά, σε συγκεκριμένο χρόνο, για μια αποφασιστική νίκη ενός γνωστού βασιλέα των Μακεδόνων επί των Δαρδάνων, (β) διακρίνει σε δύο στρατόπεδα Μακεδόνες και Δαρδάνους -πρώτ’ απ’ όλα γλωσσικά-, συνηγορώντας, με τη γλώσσα στην οποία είναι γραμμένο, υπέρ της ελληνικότητας των αρχαίων Μακεδόνων, ενώ, αντίθετα, όσα ξέρουμε από άλλες ντόπιες επιγραφές για τη γλώσσα των Δαρδάνων μάς απομακρύνουν ξεκάθαρα από την ελληνική. Η ίδια η παρουσία, τέλος, της επιγραφής μέσα στην περιοχή του σημερινού κρατιδίου των Σκοπίων αποκαλύπτει τις πραγματικές ρίζες του ντόπιου πληθυσμού και διαψεύδει τις όποιες διεκδικήσεις επί άλλων καταγωγικών τίτλων προβάλλει συστηματικά η κρατική του προπαγάνδα.»

Έτσι ξαφνικά, στις αρχές του 1990 άρχισαν οι φωνές των σύγχρονων και “κοιμισμένων” (πάντα σε εθνικά ζητήματα μείζονος σημασίας) ελλήνων, να επικαλούνται διεκδικώντας τα αυτονόητα, δηλαδή, πως η Μακεδονία είναι Ελληνική!!!
Ενώ, συγκεκριμένα, ήταν ενέργεια αυτή του Τίτο, με σύμφωνη γνώμη του Στάλιν, δηλ, η μετονομασία, τον Αύγουστο του 1944, από «Νότια Σερβία» σε «Μακεδονία», όπου είχε δύο κυριάρχους στόχους : ο πρώτος στόχος ήταν ο προσδιορισμός και αποδυνάμωση της Σερβίας, ο δε δεύτερος και σπουδαιότερος, η απόσπαση της Βόρειας Ελληνικής Επαρχίας της Μακεδονίας προς έλεγχο του Αιγαίου, ιδιαίτερα της πολύ σημαντικής πόλεως και λιμένος της Θεσσαλονίκης, και η στη συνέχεια δημιουργία της ψευδομακεδονίας του Αιγαίου.

*)Πληροφορίες, πηγές: http://history-of-macedonia.com/wordpress/2010/02/14/makedonia-dardania/

Συνεχείζεται….