Λέει το παραμύθι για την Χρονιάδα….

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν εκείνη η χώρα που την έλεγαν Χρονιάδα… Πότε, που; Κανένας δεν θα θυμάται σε λίγο… Α! Ναι! Μόλις θυμήθηκα… Δεν πάνε χρόνοι (μόλις είκοσι), που ήταν ένα μικρό κράτος με μεγάλη ιστορία, αμιγές δε, χρονιαδών πατριωτών και ορθόδοξων πιστών, ίσως στο πιο όμορφο φυσικό σημείο του πλανήτη. Μας λέει το παραμύθι… Οι χορνιάδες είχαν δώσει στην ανθρωπότητα πάρα πολλά και μετά την παλιγγενεσία του κράτους τους, έφτιαξαν ένα “ελεύθερο” κοινωνικό πρότυπο που υστερούσε σε πονηριά, διότι οι χρονιάδες ήταν αγαθοί άνθρωποι και πολλοί το εκμεταλλεύτηκαν ετούτο… Πρώτοι, οι άρχοντες της Χορνιάδας, όπου πάντα ήταν πονηροί και οι περισσότεροι δέσμιοι των ξένων μεγάλων δυνάμεων… Κοντά δυο αιώνες, οι περισσότεροι πονηροί (όπως είπαμε,) άρχοντες, μπήκαν “ξεβράκωτοι” στη αρχηγεία της Χρονιάδας και… πέθαναν πολυεκατομμυριούχοι από τις χορηγίες, τις μίζες και τα δάνεια των ξένων φίλων τους… Ήρθε κι ένωση με τ’ άλλα νοικοκυριά, εκεί να δείτε φαγοπότι, είκοσι χρόνια. Είκοσι χρόνια που παρέλασαν οδαλίσκες, χανουμάκια, λοταρίες, Ρασπουτίνδες… και… και δημιουργήθηκαν νέα τζάκια, τα ονομαστά λαϊκά… χα, χα, χα, χα…. Με όλο το ξιπασμό του κόμπλεξ της κατωτερότητας που οι άρχοντες κουβάλαγαν. Άραγε μπορούμε να σώσουμε κάτι στη μνήμη; Ναι! Φτάνει βέβαια να επιστρέψουνε τα πλούτοι που κάποιοι έκαναν απ’ τα δάνεια που πήραν στο όνομα της Χρονιάδας… και… και τις μίζες… Καλά τώρα τι λέμε; Όχι! Κόρακας, κορακιού μάτι δεν βγάζει… καθώς λένε οι χρονιάδες… Μα βρε κουτορνίθι, το κοράκι απ’ την εποχή του Αίσωπου, έκλεβε… Κι οι πονηροί άρχοντες δεν θα θιχτούν… χα, χα, χα… Φυλακή για αυτούς και επιστροφή των κλεμμένων, δεν θα δείτε… Έτσι στη χρονιάδα θα γίνου λέει μεταθέσεις των δημοσίων και, και θα έχουν κι ίσως κομματικά αίτια… Η Χρονιάδα χάνεται κι αυτοί το βιολί τους!!! Α, ναι! Θα δώσουν (λέει το παραμύθι) και το ελεύθερο σε όλους τους λαθρομετανάστες για να διαβρωθεί κι άλλο η τυχών αντίσταση των καταταλαιπωρημένων χρονιάδων. Όχι, δηλαδή, ότι σήμερα μπορούν να προβάλουν αντίσταση. Ο κάθε παράνομος, κατατρεγμένος αλλοδαπός κλέβει τα ψίχουλα (ότι τους έμειναν απ’ τις κλεψιές των αρχόντων τους), και δεν διστάζει να τους αφαιρέσει τη ζωή. Α!!! πάνε και τα δημόσια νοσοκομεία… Εκβιασμοί δένουν τα χέρια… λέει το παραμύθι… Λέει το παραμύθι….