Κοντά μια βδομάδα που δεν αναφέρθηκα στα προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα.
Ούτε και δήλωσα τους προβληματισμούς μου για τη ‘’μεταβατική’’ κυβέρνηση που απάρτισαν τα τρία πολιτικά κόμματα και που θα μας οδηγήσει στις εθνικές εκλογές –όποτε κι αν γίνουν-.
Οι απόψεις μου, για όλα ετούτα τα δεινά που μας περίμεναν, είναι γνωστά εδώ και ένα χρόνο. Όποιος επιθυμεί, ας ανατρέξει στην αρθρογραφία που είναι αναρτημένη.
Θέλω να σημειώσω, πως λίγη νόηση να έχει κάποιος, θα μπορούσε να αντιληφθεί το βρώμικο παιχνίδι του οικονομικού πολέμου που παίζετε με την Ελλάδα… Ώστε έτσι, να δικαιολογήσει και την δική μου γραφή.
Αρνιόμουν κατηγορηματικά (και παραμένω στην άρνηση) πως: οι αίτιοι αυτής της τραγικής καταστάσεως είναι ο Ελληνικός λαός. Συμμέτοχοι όμως είναι οι περισσότεροι έλληνες πολιτικοί που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία χρόνια –ιδιαίτερα από το 1997 και μετά-.
Δεν ισοπεδώνω τα κοινοβουλευτικά σώματα που πέρασαν είτε το σύνολο του πολιτικού κόσμου με τις ευθύνες που επιρρίπτω. Διότι πιθανών, υποθέτω, ίσως ελάχιστοι μέσα σε αυτούς τους ανεύθυνους, να είναι πατριώτες. Αποδείχτηκαν όμως, οι περισσότεροι ελλιπείς και μικρότεροι των περιστάσεων στο παγκόσμιο οικονομικό χάρτη που άλλαζε. Δεν μπόρεσαν είτε δεν ήθελαν να προετοιμάσουν τη χώρα, ώστε να είναι ικανή και να αμυνθεί στο σφυροκόπημα της οικονομικής κρίσης που διαφαινόταν στις παρυφές της Ενωμένης Ευρώπης. Άφησαν έρμαιο των περιστάσεων (από τις ξένες αδηφάγες βλέψεις) την Ελλάδα, έθεσαν μπροστά τις προσωπικές, ποταπές τους φιλοδοξίες και τις μικροκομματικές επιδιώξεις. Και όπου δυστυχώς, παραμένουμε ακόμη στην ίδια ελλιπή πολιτική ανούσια κατάσταση, που ούτε να διαφυλάξει την κεκτημένη με αίμα ελευθερία του λαού μπορεί να εφαρμόσει. Έτσι, βουλιάζουμε σε όλο πιο επικίνδυνα και σκοτεινά νερά… πονηρών δεσμεύσεων και ανάλγητων αποφάσεων των ξένων συμφερόντων!
Είναι αλήθεια ότι ο φόβος, της χώρας μας που καταρρέει, μου προκαλεί θυμό, θυμό για όσα είμαστε υποχρεωμένοι να υποστούμε ακόμη. Μα, μέσα από το θυμό ανθίζει η ελπίδα πως το λεύτερο αύριο δεν θα αργήσει, έστω κι αν χρειαστούν αγώνες και θυσίες πολλές. Άλλωστε, η ίδια η ζωή από μόνη της, είναι ένας αγώνας με κέρδη και χασούρες…
Για να μην χαθούν πολλά, από τούτον τον οικονομικό πόλεμο, θα πρέπει να διευρύνουμε τους κοινωνικούς ορίζοντες, ώστε να είμαστε έτοιμοι όταν θα έρθει εκείνη η εποχή, που θα χρειαστεί να "ξαναφτιάξουμε" την Ελλάδα μας, να γίνει σε στιβαρότερα θεμέλια.
Και, φυσικά μακριά από τις φασιστοειδή και εθνικιστικές τάσης που έχουν αρχίσει να αναστήνονται από το μαύρο παρελθόν της παγκόσμιας κοινωνίας. Το να επενδύσουμε κλείνοντας τη ζωή μας μέσα στα χιτλερικά πρότυπα είτε στα κουβανικά, δεν έχει νόημα. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι αγελαίο ζώο, αλλά δεν αντέχει σαμάρι και καπίστρι. Ζει κι αναπνέει λεύτερος!
Ναι! Με προβληματίζει εξοργιστικά η τάση, των ευρωπαίων νεολαιών, που σήκωσαν έναντι ασπίδας τον εθνικισμό, δείχνοντας επιπόλαια την άμυνά τους απέναντι στη νέα εποχή…
Η συνειδητή ανθρώπινη ζωή έχει κανόνες λευτεριάς που θα πρέπει να φυλάγονται –ως κόρη οφθαλμού- και να είναι αδιαπραγμάτευτοι.
είναι αλήθεια πως πολλά μπροούν αν μας προβληματίσουν σήμερα αναφορικά με το επίπεδο των τάσεων στην κοινωνία, όμως δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο από το οποίο πολλά θα κριθούν για το μέλλον. Ο βαθμός κατά τον οποίο ο καθένας μπορεί να επηρεάσει αυτή τη μετάβαση, αποτελεί και την ευθύνη μας για το μέλλον :[
ΑπάντησηΔιαγραφή