Μια Ευρώπη υπό διύλιση.

Κοντά τρία χρόνια τώρα, ήταν που η παγκόσμια οικονομική κρίση είχε δείξει της καταστροφικές προθέσεις της, δίνοντας καίρια χτυπήματα στα ευάλωτα θεμέλια της ‘’νεοσύστατης’’ Ε.Ε.
Η μικρή ιστορία της Ενωμένης Ευρώπης, η μηδαμινή οικονομική θωράκισή της και οι άπειροι πολιτικοί, ήρθαν μοιραίως αντιμέτωποι με το πρωτόγνωρο οικονομικό πρόβλημα της κρίσης καθώς ξεκίνησε ταλανίζοντας τις ΗΠΑ και πέρασε σε άλλες ‘’φαινομενικά’’ εύρωστες χώρες. Ώστε σήμερα το αποτέλεσμα, απ’ το πέρασμα της, η Ε.Ε. να βρίσκεται μετέωρη στο χείλος της οριστικής διάλυσης.
Ένα ακόμη αξιόλογο πρόβλημα που την άφηνε εκτεθειμένη και σαφέστατα επικίνδυνη για να πληγεί ανεπανόρθωτα απ’ το παγκόσμιο οικονομικό γρίφο, ήταν: πως δεν μπόρεσε να ισορροπήσει ανάμεσα στους τεχνοκράτες και τους παραδοσιακούς πολιτικούς. Άλλωστε, η μακρόχρονη ανυπαρξία για μια σταθερή απόφαση κάποιου πρακτικού είτε, έστω και κλασικού πολιτικού μοντέλου, έδειχναν καθαρά τη διαδρομή που είχε πάρει για μια ευήθης και ριψοκίνδυνη πορεία στο μέλλοντα χρόνο.
Αναμετρώντας τα συνεχόμενα λάθη και με πρώτο εκείνο του αμετάβλητου και ‘’σκληρού’’ νομίσματος του ευρώ, απέναντι στα άλλα νομίσματα που μεταβαλλόντουσαν απ’ την κρίση, η Ευρώπη δεν μπόρεσε να αναχαιτίσει τον κίνδυνο.
Χτες η Ελλάδα, σήμερα η Ιταλία κι από αύριο ακολουθούν μία-μία σχεδόν όλες οι χώρες του νότου, της Ε.Ε., να συνωστίζονται στη ‘’πόρτα’’ του νδτ. Καθώς στο εγγύς μέλλον θα δούμε και πιο βορεινές χώρες να δεσμεύονται απ’ τους ίδιους όρους!
Σένα περιορισμένο άρθρο, όπως αυτό, θα ήταν κουτό να τοποθετηθούν προβλέψεις για την επόμενη ημέρα και ιδιαίτερα όταν αρθρογραφείς την εποχή που η οικονομική κρίση βρίσκεται επί το καταστροφικό της έργο. Όμως η ελπίδα υπάρχει, υπάρχουν και τα ιστορικά ‘’φώτα’’ για να φωτίζουν τη διαδρομή έως να βρούμε το στέρεο έδαφος για να ανοικοδομήσουμε μια πιο ασφαλείς Ε.Ε. Εάν βέβαια πρώτα, καταφέρουν όλες οι χώρες της ενωμένες να φθάσουν στο τέρμα...