Ο Οκτώβρης της Ελλάδας…

Στις 12 Οκτώβρη του 1944 -ημέρα της απελευθέρωσης- ο λαός της Αθήνας ανεβαίνει στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης να χαιρετήσει την Ελληνική Σημαία που κυμάτιζε και πάλι μετά από 4 χρόνια.

12η Οκτωβρίου 1944: Απελευθέρωση από τη παράνομη κατοχή των Γερμανών και στις 18 Οκτωβρίου καταφθάνει στην Αθήνα η νόμιμη κυβέρνηση υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου.

11η Οκτωβρίου 2011: Η ύφεση απ’ τη (δίχως λαϊκή εντολή) κατοχή του ΝΔΤ και της ΕΕ έχει γονατίσει τη χώρα. Ενώ η εικοσάμηνη ανήμπορη κυβέρνηση του Γιώργιου Παπανδρέου ήδη μας τοποθέτησε υπό τη κατοχή ξένων οικονομικών συμφερόντων και ξεπουλά τη δημόσια περιουσία οδηγώντας μας στον όλεθρο.

67 χρόνια μόλις έχουν περάσει, που ο παππούς του σημερινού πρωθυπουργού πέρασε στη ιστορία με το να είναι εκείνος που ζήτησε: ‘’την ανάγκη να ικανοποιηθούν οι εθνικές διεκδικήσεις, να αποκατασταθεί η λαϊκή κυριαρχία, να επιλυθεί τα πολιτειακό ζήτημα μετά από ελεύθερο ζήτημα και να τιμωρηθούν οι συνεργάτες του εχθρού…’’

Ας δούμε εκείνα τα ιστορικά γεγονότα όμως και που μετά από 67 χρόνια μας οδήγησαν σε μια νέα κατοχή, την κατοχή της τρόικας με τη τραγική σύμπτωση, να είναι πρωθυπουργός ο εγγονός και συνονόματος του Γεωργίου Παπανδρέου.

Χαράματα της 12ης Οκτωβρίου 1944 οι πρωινοί διαβάτες βλέπουν έκπληκτοι μηχανοκίνητες φάλαγγες να κατευθύνονται προς τα δυτικά της Αθήνας. Η απορία που δεν απαντάτε στα χείλη όλων είναι μια: οι γερμανοί φεύγουν;

Στις οκτώ το πρωί ο Φέλμι με το δήμαρχο Γεωργάτο καταθέτουν στεφάνι στονΆγνωστο Στρατιώτη.

Στις 8:15 η φρουρά της Ακρόπολης υποστέλλει την ναζιστική σημαία.

Ένας γερμανός στρατιώτης με την διπλωμένη σημαία στον ώμο αποχωρεί βιαστικά.

Η Αθήνα ήταν πλέον ελεύθερη.

Το νέο φτάνει γρήγορα από στόμα σε στόμα. Άνθρωποι κάθε ηλικίας κατακλύζουν το κέντρο της Αθήνας και κρατώντας σημαίες στα χέρια τραγουδούν και ζητωκραυγάζουν.

Ένα μεγάλο πανηγύρι στήνεται σε όλη τη πόλη που θα κρατήσει μια βδομάδα.

Λίγα εικοσιτετράωρα μετά οι συμμαχικές δυνάμεις γίνονται δεκτές ηρωικά στην πρωτεύουσα. Στις 18 Οκτωβρίου καταφθάνει στην Αθήνα η νόμιμη κυβέρνηση υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Μέσα σε ένα ενθουσιώδης κλίμα ο Γ. Παπανδρέου κατευθύνεται στην Ακρόπολη για την επίσημη έπαρση της ελληνικής σημαίας.

Στη συνέχεια φθάνει στη Πλατεία Συντάγματος όπου βρίσκονταν το συγκεντρωμένο πλήθος. Στο κτίριο που βρίσκεται στη γωνία Καραγεώργη Σερβίας και Πλατείας Συντάγματος απευθύνει το λεγόμενο ‘’Λόγο της Απελευθέρωσης’’. Ο Παπανδρέου στον ιστορικό του λόγο αναφέρεται στην ανάγκη να ικανοποιηθούν οι εθνικές διεκδικήσεις, να αποκατασταθεί η λαϊκή κυριαρχία, να επιλυθεί τα πολιτειακό ζήτημα μετά από ελεύθερο ζήτημα και να τιμωρηθούν οι συνεργάτες του εχθρού.

Στο τέλος του ‘’Λόγου της Απελευθέρωσης’’ ο Γ. Παπανδρέου καταλήγει:

‘’Με την εὐθύνην του Κυβερνήτου διακηρύττω, και ἐπιθυμώ να γίνει κοινή συνείδησις, ότι χωρὶς την Εθνικήν μας Ἕνωσιν τα ὑπέρτατα συμφέροντα τουἜθνους και τού Λαού μας διατρέχουν τον ἔσχατον κίνδυνον. Μόνον ἡ Εθνική Ἕνωσις σώζει.
Αλλά, εὐτυχῶς, δὲν ὑπάρχει κανεὶς λόγος ἀνησυχίας. Όλαι αἱ δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι συνεργάζονται εἰς τὴν Κυβέρνησιν, ἔχουν ἀποδείξει ὅτι κατέχονται ἀπὸ τὴν πίστιν τῆς Ἐθνικῆς Ἑνώσεως. Καὶ διὰ τοῦτο θὰ διαρκέσῃ. Καί, ὅπως ἐθαυματούργησε μέχρι τοῦδε, θὰ θαυματουργήσῃ καὶ εἰς τὸ μέλλον.
Λαὲ τῶν Ἀθηνῶν: Ἑορτάζομεν σήμερον τὴν Ἀνάστασιν.
Μὲ βαθυτάτην συγκίνησιν Σοῦ ἀπευθύνω τὸν ἐγκάρδιον χαιρετισμὸν
τῆς Πατρίδος.
Καὶ χαιρετίζω ἐπίσης τὸ ἡρωικόν, μαχόμενον, ἐλευθερούμενον Ἔθνος.’’

Στις 23 Οκτωβρίου του 1944 ο Γ. Παπανδρέου σχημάτισε την πρώτη ελεύθερη κυβέρνηση.

Κάπως έτσι, πιθανών, να κλείνει και ο κύκλος της ελευθερίας για την Ελλάδα;