Νίκος Μάθεσης.

Ο Νίκος Μάθεσης.
Πηγή εικόνας:http://rebetikotragoudi.blogspot.com/2010/12/blog-post.html


Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά για τον Νικόλα (όπως έλεγε τον ξάδελφό του ο πατέρας). Θα μπορούσα να γράψω δεκάδες σελίδες για το σπίτι των παππούδων –εκεί στην οδός Χαλκιδικής του Βοτανικού- και ιδιαίτερα το υπόγειό του που έβρισκε κατά καιρούς ‘’καταφύγιο’’ ο Νίκος μαζί με τους φίλους του και έπαιζαν με τις ώρες τα όργανα.
Είναι αλήθεια ότι ο παππούς μου, ο Ανδρέας, δεν ήθελε αυτά τα πάρε-δώσε του Νίκου και συχνά έδειχνε την αποστροφή του γι’ αυτή τη κατάσταση, αλλά η γιαγιά η Άννα (μία κυριολεκτικά άγια γυναίκα), πάντα έβρισκε τον τρόπο να δώσει ‘’στέγη’’ στο Νίκο και στους μουσικούς φίλους του. Εκείνη την εποχή δε, το χασίς δεν είχε ακόμη απαγορευτεί και τούτοι πάνω στα μεράκια του μπουζουκιού, φούμερναν… Όταν μύριζε η γιαγιά απ’ το υπόγειο τα ντουμάνια, νόμιζε πως ο Νίκος λιβάνιζε και να σου να σταυροκοπιέται λέγοντας στα παιδιά της: είδατε πόσο χριστιανός είναι ο εξάδελφός σας, δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει πιάσει τον πατέρα σας και δεν τον θέλει στο σπίτι;
Άλλες εποχές, άλλοι άνθρωποι…

Ας κάνουμε τώρα ένα μικρό οδοιπορικό στο πορτρέτο του Νίκου Μάθεση απ’ την ηλεκτρονική σελίδα: http://www.e-orfeas.gr/artists/portraits/2093-article.html

Ο Νίκος Μάθεσης ο ‘’Τρελάκιας’’ (1907-1975) αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση στο χώρο του ρεμπέτικου τραγουδιού. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους στιχουργούς του με σημαντική προσφορά, ενώ η καλλιτεχνική αξία του, σύμφωνα με τους ρεμπετολόγους, είναι μεγάλη. Παράλληλα όμως υπήρξε και μια προσωπικότητα μοναδική και προκλητική που έζησε κι έδρασε, πέρα από τα όρια και τις κοινωνικές συμβάσεις, στους ημιπαράνομους χώρους του Πειραιά και στο γκέτο της Δραπετσώνας. Εκεί επιβλήθηκε κι έγινε ένα ξεχωριστό πρόσωπο που έγραψε ιστορία στην εποχή του, στην πιάτσα του Πειραιά, στον υπόκοσμο και στον κόσμο των ρεμπέτηδων.
Η μυθιστορηματική ζωή του ξεκινά από τη Σαλαμίνα, στην οποία γεννήθηκε το 1907. Γύρω στα 1916-1917 εγκαταστάθηκαν οικογενειακώς στον Πειραιά, στον Άγιο Νικόλαο στο Τελωνείο. Ο πατέρας του, ο Γιώργος Μάθεσης, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ιχθυέμπορους στην Κεντρική Ιχθυαγορά του Πειραιά. Το 1922 ο Ν. Μάθεσης, σε ηλικία 15 ετών, βρέθηκε στην ψαραγορά κι από ‘κεί, όπου μεγάλωσε κι ανδρώθηκε, μπήκε, αργότερα, στην πιάτσα του Πειραιά.
Σ’ αυτόν τον άγριο κόσμο προσπάθησε να γίνει από τους πρώτους και καλύτερους μάγκες. Ήθελε να γίνει πρωτοπαλίκαρο και άρχισε να κάνει κατορθώματα πάνω στη μαγκιά και το νταηλίκι. Όλοι οι κουτσαβάκηδες κι οι νταήδες προπολεμικά τον υπολόγιζαν. Νόμος του ο νόμος της μαγκιάς. Ήταν πασίγνωστος. Μόλις έλεγε Νίκος Τρελάκιας, τον γνωρίζανε και οι πέτρες. Το 1938 μάλιστα έκανε και φόνο, όπου, βρισκόμενος σε άμυνα, σκότωσε τον Στρίγκλα, τον μάγκα και το φόβητρο της Φρεαττύδας.
Στη δισκογραφία του ρεμπέτικου μπήκε νωρίς, από το 1930, σαν ένας από τους πρώτους στιχουργούς του. Ηχογράφησε τα πρώτα του τραγούδια («Μες στου Νικήτα τον τεκέ» και «Ο γεωργός») με τον Γιώργο Παπασιδέρη και συνεργάστηκε με όλους τους γνωστούς συνθέτες της περιόδου 1930-1939, Γιάννη Δραγάτση ή Ογδοντάκη ή Ογδόντα, Δημήτρη Μπαρούση ή Μπαρού ή Λορέντζο, Μανόλη Χρυσαφάκη ή Φυστιξή, Γιώργο Μπάτη, Πέτρο Κυριακού, Ανέστη Δελιά ή Αρτέμη και φυσικά τον Στελλάκη Περπινιάδη(1934) με, το πασίγνωστο χασάπικο, τη θρυλική «Γάτα»:
Τραγούδια του τραγούδησε και η υπέροχη και ανεπανάληπτη Ρόζα Εσκενάζυ. Τα τραγούδια του είναι τα πιο αντιπροσωπευτικά εκείνης της περιόδου και σαν στιχουργός κατατάσσεται στους πρωτοπόρους του ρεμπέτικου και λαϊκού μας τραγουδιού με ουσιώδη προσφορά στην ανάπτυξή του εκείνα τα χρόνια.
Στα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με τον Γιάννη Παπαϊωάννου, τον Σταύρο Τζουανάκο και με τον Βασίλη Τσιτσάνη. Το τραγούδι τους «Σε διώξαν απ’ την Κοκκινιά» ήταν από τις πιο μεγάλες επιτυχίες της εποχής(1950), ένα κλασικό ζεϊμπέκικο που παίζεται και τραγουδιέται μέχρι τις μέρες μας :
Τελευταίο του τραγούδι (ανέκδοτο) που ηχογραφήθηκε, μετά το θάνατό του, είναι το «Ένας λεβέντης έσβησε» (γραμμένο για το θάνατο του Άρη Βελουχιώτη) με τον Γιώργο Νταλάρα στο δίσκο «Τα ρεμπέτικα της κατοχής» (1980).
Ο Νίκος Μάθεσης έχει κατακτήσει, άξια κι αδιαμφισβήτητα, την πρωταγωνιστική του θέση στην ρεμπέτικη ιστορία. Αποτελεί μοναδική περίπτωση πληρότητας και αυθεντικότητας, όπου λόγος και έργο ταυτίζονται στα πλαίσια ενός βίου ακραίου, προκλητικού, αλλά, συνάμα, και δημιουργικού.

Περισσότερα Νίκος Μάθεσης, ο θρυλικός τρελάκιας του ρεμπέτικου: ένα πορτρέτο και ένας μονόλογος | Ορφέας: Το ελληνικό τραγούδι και η ελληνική μουσική στο διαδίκτυο http://www.e-orfeas.gr/artists/portraits/2093-article.html#ixzz1MnviIugW