Σκόπια η… (3ον).

Πηγή εικόνας:http://kars1918.wordpress.com/2010/01/13/fyrom-greeks/

Πέρασε καιρός με το να ξαναπιαστώ με την ελληνικότατη ιστορία του κρατιδίου των Σκοπίων είτε σημερινής ‘’μακεδονίας’’ όπως θέλουν να λέγεται οι σλάβοι κάτοικοί του.
Τώρα, θα σας μιλήσω για μια ξεχωριστή ελληνική πόλη, την Λύχνιδο-Αχρίδα, όπου είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σένα λόφο, στις όχθες της ομώνυμης λίμνης καθώς βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του σημερινού κρατιδίου των Σκοπίων και θα αναφερθώ σε ιστορικά καταγεγραμμένα γογονότα για την ελληνικότητα του αυτού κρατιδίου.
Η πόλη Αχρίδα ή, Οχρίδα για τους σλαβόφωνους, ιδρύθηκε την εποχή του Χαλκού από τον Κάδμο με το όνομα ‘’Λύχνιδος’’. Πρόκειται για μια από τις αρχαιότερες ελληνικές πόλεις και αποτέλεσε, κατά τους ιστορικούς αντιμετωπίστηκε έτσι πάντα, σαν μία απ’ τις Βόρειες Ακροπόλεις του Ελληνισμού.
Στην προστατευμένη από τους βοριάδες, νότια πλευρά του λόφου απλωνόταν η αρχαία Λύχνιδος ή Λυχνιδός με το ωραιότατο και σχεδόν τέλειας ακουστικής ελληνικό θέατρό της. Οφείλει δε την μεγάλη ανάπτυξή τnς στο ότι βρέθηκε στον δρόμο της αρχαίας Εγναντίας που συνέδεε τις ακτές της Αδριατικής με τις ακτές του Βορείου Αιγαίου και της Μαύρης Θάλασσας. Όμως ήδη ο Φίλιππος B’, βασιλιά της Μακεδονίας τής είχε δώσει πολλά προνόμια ώστε είχε συμβάλει να μετακινηθούν πολλοί ακόμη έλληνες προς την Λύχνιδο για την συνεχόμενη ανάπτυξή της.
Στα αρχαία και πρωτοβυζαντινά ερείπια της Λυχνιδού εδράζεται η ανηφορικά κτισμένη Αχρίδα (Όχριντ την είπαν οι Σλάβοι κατά τον 8ο αιώνα μ.Χ.) και η παρουσία του ελληνικού στοιχείου εκεί αναφέρεται από τα προϊστορικά χρόνια.
Γιατί λοιπόν τόσα ψεύδη και αντιδράσεις από τους σλάβους;
Ένα γεγονός που έχει γίνει αποδεκτό ακόμη και από Σλάβους Ιστορικούς είναι ότι η εγκατάσταση των Σλάβων στα Βαλκάνια έλαβε χώρα τον 6ο αιώνα μ.Χ. και ότι η πολιτιστική τους ιστορία αρχίζει κατά τη διάρκεια του 10ου αιώνα μ.Χ. Οι θεμελιωτές της πολιτιστικής ιστορίας των Σλάβων, ήταν δύο Έλληνες μοναχοί από τη Θεσσαλονίκη, ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα, με σημείο εκκίνησης τη Μακεδονία, δίδαξαν τους Σλάβους τη βασισμένη στα Ελληνικά Κυριλλική γραφή και τη Χριστιανική πίστη της Ελληνο-Ορθόδοξης Εκκλησίας. Έτσι οι πρώτες ουσιώδεις πηγές της πολιτιστικής ζωής και της ιστορίας τους είναι οι Ελληνικές του Βυζαντίου.
Αυτό και μόνο το γεγονός αποστερεί από τους Σλάβους το δικαίωμα να διεκδικήσουν οιονδήποτε ιστορικό δεσμό με τα Βαλκάνια πριν από τον 6ον αιώνα μ.Χ. και οιονδήποτε πολιτιστικό πριν από τον 10ο αιώνα. Η θεωρία των Σκοπιανών ότι ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος ήταν Σλαβομακεδόνες, η οποία είναι τουλάχιστον αστεία, δέχθηκε ένα ισχυρό ράπισμα από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ, ο οποίος στις 31 Δεκεμβρίου 1980 διένειμε σε όλη την καθολική εκκλησία διακήρυξη, με την οποία ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος μνημονεύονται ως «οι Έλληνες αδελφοί» και καθιερώνονται ως προστάτες της Ευρώπης!
Για την ιστορία:
Ο Στράβων αναφέρει: «Φυσικά η Μακεδονία είναι μέρος της Ελλάδας».
Ο Ηρόδοτος γράφει : «Οι απόγονοι του Περδίκα, του πρώτου Βασιλιά των Μακεδόνων, είναι Έλληνες, όπως οι ίδιοι το θέλουν και όπως εγώ ο ίδιος το ξέρω».
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι : «Οι Μακεδόνες αποτελούνται από διάφορες ελληνικές φυλές κάτω από διάφορους Βασιλιάδες».
Ο Πολύβιος λέει : «Οποία και πόσο μεγάλη τιμή πρέπει να ανήκει στους Μακεδόνες οι οποίοι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους δεν έπαψαν ποτέ να μάχονται εναντίον των Βαρβάρων για την ασφάλεια των Ελλήνων».
Ο Αρριανός, στο βιβλίο του «Ανάβαση του Αλεξάνδρου» αναφέρει ότι μετά τη μάχη του Γρανικού ο Αλέξανδρος έκανε τα εξής : «Έστειλε στην Αθήνα, την πρώτη πόλη όλων των Ελλήνων -και όχι στην Πέλλα που ήταν η πρωτεύουσα της Μακεδονίας- τριακόσιες πανοπλίες και άλλα Περσικά λάφυρα, για να ανατεθούν στην πολιούχο Αθηνά με την αφιέρωση «Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των Βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων». Επίσης λέει ότι 2000 Έλληνες μισθοφόρους των Περσών, που συνέλαβε αιχμαλώτους, τους έστειλε δέσμιους στη Μακεδονία για να εργασθούν εκεί σαν δούλοι «ότι παρά τα κοινά δόξαντα τοις Έλλησιν, Έλληνες όντες, εναντία τη Ελλάδι υπέρ των Βαρβάρων εμάχοντο».
Με τις ενέργειές του αυτές ο Αλέξανδρος, εκτός από την απογοήτευσή του για τη μη συμμετοχή των Σπαρτιατών στην Πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών και για τις πολύ λίγες περιπτώσεις που Έλληνες πολέμησαν στο πλευρό των Περσών, δείχνει κυρίως πόσο περήφανος αισθανόταν για την Ελληνική καταγωγή του, ότι το επίτευγμά του το θεωρούσε καθαρά Ελληνικό και ότι το ίδιο θα έπρεπε να αισθάνονταν και οι άλλοι Μακεδόνες αφού ο Αλέξανδρος δεν έκανε καμιά ξεχωριστή αναφορά σ΄αυτούς.
Ο Παυσανίας ακόμη επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες ήταν μέλη των Δελφικών Αμφικτυονιών λέγοντας : «Την εποχή μου οι Αμφικτυονίες ήταν τριάντα. Οι περιοχές της Νικόπολης, της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας έστειλαν η κάθε μια από έξη αντιπροσώπους» δεδομένου ότι, όπως είναι γνωστό σε όλους, μόνο Έλληνες ήταν μέλη Αμφικτυονιών. Επίσης ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου μόνο Έλληνες μπορούσαν να αγωνιστούν, με πολλές συμμετοχές και πολλούς νικητές.