Σάββατο 24 Ιουλίου 2010

Έλληνες κι “έλληνες”…

Πριν τριάντα έξη χρόνια ήταν η εξέγερση του πολυτεχνείου. Καθώς έγινε η αρχή να απαλλαχτεί ο Ελληνικός λαός απ’ το δικτατορικό επταετές καθεστώς. Τότε χάθηκε το μισό εδαφικό κομμάτι της Κύπρου… Ήταν το βαρύ τίμημα της ελευθερίας… της μεταπολίτευσης, της Δημοκρατίας!
Εκείνα τα χρόνια, ήμουν παιδί και σαν παιδί απορροφούσα το κάθε τι “έντονο” που γινόταν γύρω μας… Θυμάμαι τα ξαναμμένα, χαρούμενα πρόσωπα των Ελλήνων που ζούσαν ξανά τη δημοκρατία…
Έκτοτε, η χώρα βάδισε σε δημοκρατικά καθεστώτα…
Κι όμως!!! Σήμερα (τριάντα έξη χρόνια μετά), η Ελλάδα, έχει περάσει στη κυβερνητική “οικονομική μέγγενη” του ΝΔΤ, της τρόικας… Ίσως, τίποτε πια να μην μπορεί να γίνει με τον γνωστό "εσωτερικό" δημοκρατικό τρόπο. Δηλαδή, με την συμμετοχή του Ελληνικού λαού, για τον ίδιο τον Ελληνικό λαό…
Τούτο δυστυχώς, απέδειξε ότι τα μετέπειτα, της μεταπολίτευσης χρόνιας, η μεγαλύτερη μερίδα των δημοκρατικά εκλεγμένων πολιτικών “ελλήνων”, δεν υπήρξαν άξιοι των όποιων πολιτικών περιστάσεων, ίσως, να μην ένιωθαν κι Έλληνες… να μην πονούσαν το έθνος.
Οι Έλληνες, κάποτε φυλάκισαν τον Θ. Κολοκοτρώνη (έναν απ’ τους κύριους οπλαρχηγούς της επανάστασης)… Ο “έλληνας”, πρώην πρωθυπουργός, γερμανόφιλος και δικτάτορας Μεταξάς, ποτέ δεν δέχτηκε να πάει η Ελλάδα στο δικτατορικό πλευρό του άξονα, των Μουσολίνι, Χίτλερ… Κι όταν απέτισε η Ιταλία να περάσει στα εδάφη της χώρας. Εκείνο το ξημέρωμα της 28ης Οκτώβρη, απάντησε ευθέως: «Ώστε έχουμε πόλεμο.» Εφ’ όσων ο ίδιος είχε προετοιμάσει από καιρό τον στρατό για παν ενδεχόμενο…
Η πρόσφατη ιστορία μας, έτσι, φανερώνεται έντονη μέσα από τις κρατικές και τις “παρακρατικές” κινήσεις που έδρασαν… για το “καλό” του τόπου! Μα ελάχιστες φορές ο Έλληνας ένιωσε αυτό το “καλό” να τον οδηγεί πέρα απ’ την μιζέρια του.
Πολλοί (με ελαφριά την συνείδηση), λένε: -ότι οι Έλληνες δεν είναι “άμοιροι ευθυνών”. Και πόσο γελοίο φαντάζει αυτό στα αφτιά εκείνων που ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζουν!!!
Γελοίο βέβαια είναι, διότι, σαν παράδειγμα: «ποτέ δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον άρρωστο γιατί νοσεί…» Εάν έχεις την δυνατότητα του προσφέρεις την ίαση, ή, τουλάχιστον παρηγοριά, με το να ελαφρύνεις το βάρος της αρρώστιας… Ειδάλλως, σωπαίνεις για την ανικανότητά σου… και δεν τον αποτελειώνεις…
Κάποτε, όπου η Ελλάδα, για άλλη μία φορά προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της, βρέθηκαν αρκετοί Έλληνες ευεργέτες καθώς πρόσφεραν τις αμύθητες περιουσίες τους για να ανασυγκροτηθεί το Ελληνικό έθνος… Υπήρχε η εμπιστοσύνη, πως η πατρίδα θα αξιοποιήσει τους οβολούς τους για τις εθνικές ανάγκες… Ένας από δαύτους τους Έλληνες υπήρξε κι ο Ευάγγελος Ζάππας όπου αρνήθηκε πεισματικά την χρηματική αποζημίωση για τους ήρωες της επανάστασης (μια που υπήρξε ταξίαρχος και πολέμησε στο πλευρό σχεδόν όλων των ηρώων του 1821), για να πάρει τον δρόμο της ξενιτειάς όπου έκανε τεράστια περιουσία και την αφιέρωσε στην Ελλάδα!!!
Χθες ήταν αυτά… Σήμερα; Που χρήματα ήρθαν… κάποιοι “έλληνες” έφτιαξαν το προσωπικό τους μέλλον με τα χρήματα της Ελλάδας… κάποιοι "έλληνες" έστησαν εταιρίες δολοφόνων... κάποιοι άλλοι "έλληνες" επέλεξαν την τρομοκρατία...
Έλληνες κι “έλληνες”, το λοιπόν…

1 σχόλιο: