ΣΑΛΑΜΙΝΑ (*)
Μου ‘δωσες αίμα αντί για γάλα από τα σπλάχνα σου
σα με νανούριζες με των προγόνων μου την άχνα.
Καρδιά αετού με μπέσα μ’ έπλεξες
Ναυμαχία. Άστρα ουράνια έψαλαν Θεμιστοκλή, άνακτα
τον Ξέρξη να πισωγυρίζει της Δύσης όλα τα εδάφη άτακτα.
Αγκάλη, κι όταν η μαυρίλα πλάκωσε, μια φούχτα αγωνιστές όπλισες
με καρυοφύλλια, γιαταγάνια, πιστόλες, πάλες.
‘’Ή τας ή επί ταν’’ τους είπε με καμάρι όταν τους φίλησες.
Μη ποτέ τα νερά που στέκονται ασάλευτα, σαπίσουν
Ήγγικεν η ώρα να μεταλάβετε σε τούτο τ’ ακρογιάλι
Ξεπρόβαλες τον Γκλίστη, τον Καρνέση, τον Βιένα,
τους Μάθεση και τους λοιπούς.
Και Να! Νησί μου Σαλαμίνα ξανά εθαυματούργησες!
Με τα ένδοξα ηρωικά κορμιά σου!
"Άννα Μάθεση 2024"
(*) Σαν απάντηση στο ποίημα του ρομαντικού Αχιλλέα Παράσχου
Καθώς έγγραφε το 1876:
‘’Πολύς καιρός επέρασε από τα χρόνια εκείνα
Που δεν εθαυματούργησες ακόμη, Σαλαμίνα!
Αχ τα νερά που στέκονται ασάλευτα σαπίζουν
Τη δόξα που επάληωσε πολύ, τη συνειθίζουν…
Πότε θα δώσει λειτουργιά ωσάν ετότε πάλι,
Πότε θα κοινωνήσουμε σε τούτο τ ακρογιάλι;…
Ως προκύπτει από το παραπάνω ποίημα, ο Παράσχος δεν είχε ιδέα για την παρασημοφόρηση, από τον Βασιλιά Όθωνα, για την ανδρεία τους το 1821 τους Σαλαμίνιους: τον Αργυρό Μάθεση και τον Αναγνώστη Βιρβίλη… Ήταν μακριά τα φουστάνια της Αμαλίας καθώς φαίνεται και δεν έβλεπε πιο πέρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου